sazblog

رتبه ی مشاور چیست؟

رتبه مشاور مدرکی است که بر اساس مقررات آیین نامه تشخیص صلاحیت مشاوران، هزینه پلمپ دفاتر به منظور اعلام صلاحیت مشاور از سوی سازمان برای ارائه خدمات مشاور صادر می شود.

رتبه بندی با توجه به میزان توانایی شرکت ها بر اساس نفرات و سوابق آن ها، تجربه ی کاری و ارائه بیمه یا نامه از تامین اجتماعی مبنی بر صحت انجام قرارداد مربوطه، توان مالی محاسبه شده ی شرکت بر اساس اظهارنامه مالیاتی آخرین سال کاری انجام می گیرد. همچنین، برای رتبه بندی شرکت های مشاور علاوه بر نیروی فنی و مهندسی، امکانات فنی و نرم افزاری آن شرکت ها نیز مورد ارزیابی قرار می گیرد. شرکت های مهندسی مشاور از طریق سایت ساجات در سه پایه رتبه بندی می شوند که بالا ترین رتبه، رتبه ی 1 و پایین ترین رتبه، رتبه ی 3 می باشد. هر مشاور می تواند با معرفی افراد واجد شرایط بر اساس ضوابط در تمامی تخصص ها و گروه های تخصصی و یا تکرار در تخصص احراز صلاحیت نماید.

مشاوران جهت تشخیص صلاحیت از حیث شخصیت حقیقی و حقوقی به انواع ذیل تقسیم می شوند:

نوع اول: اشخاص حقیقی: کارشناس ایرانی دارای تحصیلات دانشگاهی که طبق آیین نامه واجد صلاحیت شناخته شود.
نوع دوم: اشخاص حقوقی (غیر دولتی): بیش از پنجاه درصد مالکیت آن متعلق به اشخاص حقیقی یا حقوقی غیر دولتی و یا ترکیبی از آن ها باشد.

رتبه مشاور شامل چهارده مورد می باشد:

1. مطالعات امکان سنجی طرح شامل شناسایی، توجیه فنی، اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی و بطور کلی فعالیت هایی که منجر به پذیرش و یا رد طرح
2. مطالعات بنیادی، کاربردی و توسعه ای
3. مطالعات موضوعی، بخشی، جامع و میان بخشی
4. تهیه و تنظیم استانداردها، ضوابط و معیارهای فنی و اجرایی
5. طراحی مفهومی، پایه، تفصیلی و اجرایی
6. کنترل مهندسی
7. نظارت بر اجرای طرح، نصب و بهره برداری
8. برنامه ریزی و کنترل پروژه
9. خدمات مهندسی ارزش
10. طراحی و پیاده سازی نظام های کیفیت
11. خدمات مدیریت و مدیریت طرح
12. خدمات برنامه ریزی آموزشی و توسعه منابع انسانی
13. پایش و ارزشیابی طرح ها
14. خدمات مطالعات آماری

شرایط عمومی تعیین صلاحیت و دریافت گواهی رتبه شرکت ها:

1-شرکت در سازمان ثبت شرکت ها به ثبت رسیده باشد.(جهت اخذ رتبه ،نخستین قدم ثبت یک شرکت است)
2-شرکت واجد شرایط و امتیازات لازم برای تعیین صلاحیت در رتبه مورد نظر طبق ضوابط و دستورالعمل های لازم باشد.
3-شرکت محرومیت یا ممنوعیتی برای انجام کارهای مربوطه نداشته باشد(عدم سوءپیشینه حرفه ای)
4-هیچکدام از مدیران شرکت نباید کارمند دولت باشند.
5-سابقه کار مفید و مرتبط مدیر عامل و اعضاء هیات مدیره موظف بر اساس جداول 1-7 آیین نامه ضروری می باشد.
6-امتیاز مدرک تحصیلی هیات مدیره و پرسنل فنی امتیازآور فقط در یک شرکت پیمانکاری یا مشاوره یا طرح ساخت محاسبه گردد.

شرایط اخذ رتبه مهندسین مشاور:

1-نیروی فنی و مهندسی با رزومه قوی
2-امکانات فنی و نرم افزاری مورد استفاده در شرکت های مشاور
3-تراز مالی شرکت مشاور که با ارائه گواهی اظهارنامه مالیاتی مشخص می شود.
4-ارائه ی رضایت نامه کتبی از کارفرمایان پروژه های انجام شده(ارائه ی این مدرک ضروری نیست،اما می تواند موثر باشد).
نکته:بطور کلی ارائه هر مدرک معتبری که صلاحیت شرکت را تایید کند در جهت اخذ رتبه ی مهندسین مشاور موثر می باشد.

عوامل موثر در تشخیص صلاحیت برای پایه سه به شرح ذیل می باشد:
الف)نیروی انسانی متخصص
ب)ساختار مدیریتی
ج)امکانات پشتیبانی
عوامل موثر در تشخیص صلاحیت برای پایه ی یک و دو به شرح ذیل می باشد:
الف) نیروی انسانی متخصص
ب)تجربه ی کاری شرکت و فعالیت های انجام شده
ج)ساختار مدیریتی
د)امکانات پشتیبانی

مدارک مورد نیاز جهت اخذ رتبه ی مشاور:

همان گونه که مستحضرید، یکی از خدمات موسسه ی حقوقی فکر برتر، فعالیت در زمینه ای اخذ و یا ارتقا و یا تمدید رتبه ی مشاوران محترم می باشد. شما می توانید با ارائه ی مدارک ذیل به کارشناسان کارآزموده و متخصص ما جهت اخذ رتبه مشاور اقدام نمایید.

_تعهد نامه سازمان یا تعهد نامه محضری و تعهد نامه منع مداخله کارکنان دولت
_اصل گواهینامه رتبه بندی در صورت دارا بودن رتبه قبلی
_کپی برابر اصل کلیه روزنامه های رسمی و اوراق ثبتی شامل شرکتنامه و تقاضانامه، اساسنامه از طریق سازمان ثبت شرکت ها
_کپی شناسنامه و کارت ملی
_کپی کارت پایان خدمت فارغ التحصیلی تا 3 سال گذشت
_کپی برابر اصل مدارک تحصیلی و اصل مدارک تحصیلی
_کپی موافقتنامه یا قرارداد به همراه تاییدیه کارکردها (پشت هر پیمان)
_آخرین صورتجلسه سهامداران
_اصل پرینت گواهی تامین اجتماعی
_آدرس و شماره تلفن افراد امتیاز آور و سهام داران 5% و زیر 5 % سهم در سربرگی که دارایی شماره تاریخ و آدرس باشد.
_جهت اخذ رتبه تقاضای رتبه بندی در سربرگ شرکت با شماره تلفن و آدرس شرکت می بایستی با آخرین آدرس طبق روزنامه برابر باشد.
_اظهارنامه مالیاتی تایید شده توسط سر ممیز مالیاتی مربوطه شامل ترازنامه و جدول شماره 6 همچنین جدول سود و زیان با جدول شماره 5
_سابقه کار شرکت های نامبرده در پرینت تامین اجتماعی با ذکر نوع فعالیت و سمت فرد در آن شرکت (همراه داشتن آدرس و تلفن در سربرگ آن شرکت و شماره و تاریخ الزامی می باشد) شرکت های مذکور یا دارای رتبه بوده و یا نمونه قرارداد ارائه گردد.
_تاییدیه کارکردها شامل مفاصا حساب بیمه، سند ذیحسابی، آخرین صورت وضعیت تایید شده کارفرمای اصلی به همراه نامه گواهی تایید کار انجام شده در سربرگ کارفرما جهت اخذ رتبه مشاور

بموجب ماده ی 1 قانون ثبت اختراعات،طرح های صنعتی و علائم تجاری، اخذکارت بازرگانی فوری اختراع نتیجه ی فکر فرد یا افرادی است که برای اولین بار فرآیند یا فرآورده ای خاص را ارائه می کند و مشکلی را در یک حرفه،فن،فناوری،صنعت و مانند آن ها حل می نماید.

اختراعی قابل ثبت است که حاوی ابتکار جدید و دارای کاربرد صنعتی باشد.ابتکار جدید عبارت است از آنچه که در فن یا صنعت قبلی وجود نداشته و برای دارنده مهارت عادی در فن مذکور معلوم و آشکار نباشد و از نظر صنعتی،اختراعی کاربردی محسوب می شود که در رشته ای از صنعت قابل ساخت یا استفاده باشد.مراد از صنعت،معنای گسترده آن است و شامل مواردی نظیر صنایع دستی،کشاورزی،ماهیگیری و خدمات نیز می شود.
در ماده ی 3 قانون مذکور آمده است:گواهینامه اختراع سندی است که اداره مالکیت صنعتی برای حمایت از اختراع صادر می کند و دارنده آن می تواند از حقوق انحصاری بهره مند شود.
موارد ذیل از حیطه حمایت از اختراع خارج است:
الف-کشفیات،نظریه های علمی روش های ریاضی و آثار هنری.
ب-طرح ها و قواعد یا روش های انجام کار تجاری و سایر فعالیت های ذهنی و اجتماعی.
ج-روش های تشخیص و معالجه بیماری های انسان یا حیوان.
این بند شامل فرآورده های منطبق با تعریف اختراع و مورد استفاده در روش های مزبور نمی شود.
د-منبابع ژنتیک و اجزاء ژنتیک تشکیل دهنده آن ها و همچنین فرآیندهای بیولوژیک تولید آن ها.
ه-آنچه قبلاَ در فنون و صنایع پیش بینی شده باشد.(فن یا صنعت عبارت است از هر چیزی که در نقطه ای از جهان از طریق انتشار کتبی یا شفاهی یا از طریق استفاده عملی و یا هر طریق دیگر،قبل از تقاضا و یا در موارد حق تقدم ناشی از اظهارنامه ثبت اختراع افشاء شده باشد).
و-اختراعاتی که بهره برداری از آن ها خلاف موازین شرعی یا نظم عمومی و اخلاق حسنه باشد.
چگونگی ذکر نام مخترع در گواهینامه اختراع و نحوه تعلق حق اختراع ثبت شده به شرح ذیل است:
الف-حقوق اختراع ثبت شده منحصراَ به مخترع تعلق دارد.
ب-اگر افرادی به صورت مشترک اختراعی کرده باشند،حقوق ناشی از اختراع مشترکاَ به آنان تعلق می گیرد.
ج-هر گاه دو یا چند نفر،مستقل از دیگری اختراع واحدی کرده باشند شخصی که اظهارنامه اختراع خود را زودتر تسلیم کرده و یا در صورت ادعای حق تقدم هر کدام بتوانند اثبات کنند که در تاریخ مقدم اظهارنامه خود را به صورت معتبر تسلیم کرده اند،مشروط بر این که اظهارنامه مذکور مسترد یا رد نگردیده یا مسکوت گذاشته نشده باشد،حق ثبت اختراع را خواهند داشت.
د-حقوق ناشی از اختراع ثبت شده قابل انتقال است و در صورت فوت صاحب حق به ورثه ی او منتقل می شود.
ه-در صورتی که اختراع ناشی از استخدام یا قرارداد باشد،حقوق مادی آن متعلق به کارفرما خواهد بود،مگر آن که خلاف آن در قرارداد شرط شده باشد.
و-نام مخترع در گواهینامه اختراع قید می شود مگر این که کتباَ از اداره مالکیت صنعتی درخواست کند که نامش ذکر نشود.هرگونه اظهار یا تعهد مخترع مبنی بر این که نام شخص دیگری به عنوان مخترع قید گردد،فاقد اثر قانونی است.
اظهارنامه ی ثبت اختراع:
اظهارنامه ی ثبت اختراع که به اداره مالکیت صنعتی داده می شود،باید موضوعی را که حمایت از آن درخواست می شود،تعیین کرده و به فارسی تنظیم شود،دارای تاریخ و امضاء بوده و خواسته،توصیف ادعا،خلاصه ای از توصیف اختراع و در صورت لزوم نقشه های مربوطه را دربرداشته باشد.هزینه های ثبت اظهارنامه از درخواست کننده ثبت دریافت می شود.
در تنظیم و تسلیم اظهارنامه باید موارد ذیل رعایت شود.
الف-نام و سایر اطلاعات لازم در خصوص متقاضی،مخترع و نماینده قانونی او،در صورت وجود و عنوان اختراع در اظهارنامه درج شود.
ب-در مواقعی که متقاضی شخص مخترع نیست،مدارک دال بر سمت قانونی وی همراه اظهارنامه تحویل گردد.
ج-ادعای مذکور در اظهارنامه،گویا و مختصر بوده و با توصیف همراه باشد،به نحوی که برای شخص دارای مهارت عادی در فن مربوط واضح و کامل بوده و حداقل یک روش اجرایی برای اختراع ارائه کند.خلاصه توصیف فقط به منظور ارائه اطلاعات فنی است و نمی توان برای تفسیر محدوده حمایت به آن استناد کرد.
وفق ماده ی 7،متقاضی ثبت اختراع تا زمانی که اظهارنامه او برای ثبت اختراع قبول نشده است می تواند آن را مسترد کند.
اظهارنامه باید فقط به یک اختراع یا به دسته ای از اختراعات مرتبط که یک اختراع کلی را تشکیل می دهند مربوط باشد.در اختراع کلی ذکر نکردن ارتباط اجزاء آن موجب بی اعتباری گواهینامه اختراع مربوط نمی شود.متقاضی می تواند تا زمانی که اظهارنامه وی مورد موافقت قرار نگرفته است.
الف-اظهارنامه خود را اصلاح کند،مشروط بر آن که از حدود اظهارنامه نخست تجاوز نکند.
ب-آن را به دو یا چند اظهارنامه تقسیم کند.اظهارنامه تقسیمی باید دارای تاریخ تقاضای اولیه بوده و در صورت اقتضاء مشمول حق تقدم اظهارنامه نخستین است.
متقاضی می تواند همراه با اظهارنامه خود،طی اعلامیه ای حق تقدم مقرر در کنوانسیون پاریس برای حمایت از مالکیت صنعتی مورخ 1261 هجری شمسی(20 مارس 1883 میلادی) و اصلاحات بعدی آن را درخواست نماید.حق تقدم می تواند بر اساس یک یا چند اظهارنامه ی ملی یا منطقه ای یا بین المللی باشد که در هر کشور یا برای هر کشور عضو کنوانسیون مذکور تسلیم شده است.در صورت درخواست حق تقدم:
الف-اداره مالکیت صنعتی از متقاضی،می خواهد ظرف مدت معین،رونوشت اظهارنامه ای را ارائه دهد که توسط مرجع ثبت اظهارنامه ای که مبنای حق تقدم است،گواهی شده باشد.
ب-با پذیرش درخواست حق تقدم؛حمایت های مذکور در کنوانسیون پاریس شامل آن خواهد بود.
بنا به درخواست اداره مالکیت صنعتی،متقاضی باید شماره و تاریخ اظهارنامه اختراعی را که در خارج تسلیم کرده و عیناَ و ماهیتاَ مربوط به اختراع مذکور در اظهارنامه تسلیم شده به اداره مالکیت صنعتی است،ارائه دهد.همچنین با درخواست اداره مالکیت صنعتی متقاضی باید مدارک ذیل را به اداره مذکور تسلیم کند:
الف-تصویر هرگونه نامه و اخطاریه ای؛که متقاضی در مورد نتایج بررسی های انجام شده در خصوص اظهارنامه های خارج دریافت کرده است.
ب-تصویر گواهینامه اختراع که بر اساس اظهارنامه های خارجی ثبت شده است.
ج-تصویر هرگونه تصمیم نهایی مبنی بر رد اظهارنامه خارجی یا رد ثبت اختراع ادعا شده در اظهارنامه خارجی یا رد ثبت اختراع ادعا شده در اظهارنامه خارجی
د-تصویر هر تصمیم نهایی بر بی اعتباری گواهینامه اختراع صادر شده بر اساس اظهارنامه خارجی.
بموجب ماده 11،اداره مالکیت صنعتی تاریخ تقاضا را همان تاریخ دریافت اظهارنامه تلقی خواهد کرد مشروط بر این که اظهارنامه در زمان دریافت حاوی نکات ذیل باشد:
الف-ذکر صریح یا ضمنی این نکته که ثبت یک اختراع تقاضا می شود.
ب-ذکر نکاتی که شناخت هویت متقاضی را میسر می کند.
ج-توصیف اجمالی اختراع
اگر اداره مالکیت صنعتی تشخیص دهد که اظهارنامه در زمان تقاضا فاقد شرایط فوق بوده است،از متقاضی دعوت خواهد کرد تا از تاریخ ابلاغ ظرف سی روز اصلاحات لازم را انجام دهد و تاریخ تقاضا همان تاریخ دریافت اصلاحات مذکور خواهد بود ولی اگر در مهلت تعیین شده اصلاح صورت نگیرد اظهارنامه کان لم یکن تلقی خواهد شد.
چنانچه در اظهارنامه به نقشه هایی اشاره شود که در آن درج یا ضمیمه نشده است،اداره مالکیت صنعتی از متقاضی دعوت کند تا نقشه ها را ارائه دهد.اگر متقاضی دعوت را اجابت کرده و نقشه های مورد اشاره را ارائه نماید،اداره مذکور تاریخ دریافت نقشه را تاریخ تقاضا تلقی خواهد نمود.در غیر این صورت،تاریخ تقاضا را همان تاریخ دریافت اظهارنامه قید نموده و اشاره به نقشه ها را کان لم یکن تلقی خواهد کرد.
پس از قید تاریخ تقاضا،اداره مالکیت صنعتی اظهارنامه را از نظر انطباق با شرایط مندرج در این قانون و آیین نامه ی آن،بررسی خواهد کرد و در صورت تشخیص انطباق،اقدام لازم را برای ثبت اختراع انجام می دهد.در غیر این صورت اظهارنامه را رد و مراتب را به متقاضی ابلاغ می کند.
اداره مالکیت صنعتی پس از ثبت اختراع باید:
الف-در خصوص ثبت اختراع یک نوبت آگهی منتشر کند.
ب-گواهینامه ثبت اختراع را صادر کند.
ج-رونوشت گواهینامه ثبت اختراع را بایگانی و پس از دریافت هزینه مقرر،اصل آن را به متقاضی تسلیم کند.
د-به درخواست دارنده گواهینامه اختراع،تغییراتی را در مضمون و نقشه های اختراع،به منظور تعیین حدود حمایت اعطاء شده انجام دهد،مشروط بر این که در نتیجه این تغییرات،اطلاعات مندرج در گواهینامه اختراع از حدود اطلاعات مذکور در اظهارنامه اولیه ای که اختراع بر اساس آن ثبت شده است،تجاوز نکنند.
حقوق ناشی از اختراع:
وفق ماده 15،حقوق ناشی از گواهینامه اختراع به ترتیب ذیل است:
الف-بهره برداری از اختراع ثبت شده در ایران توسط اشخاصی غیر از مالک اختراع،مشروط به موافقت مالک آن است.بهره برداری از اختراع ثبت شده به شرح آتی خواهد بود:
1-در صورتی که اختراع در خصوص فرآورده باشد.
2-در صورتی که موضوع ثبت اختراع فرآیند باشد.
در ادامه ی این ماده آمده است،حقوق ناشی از گواهینامه اختراع شامل موارد ذیل نمی شود:
1-بهره برداری از کالاهایی که توسط مالک اختراع یا با توافق او در بازار ایران عرضه می شود.
2-استفاده از وسایل موضوع اختراع در هواپیماها،وسائط نقلیه زمینی یا کشتی های سایر کشورها که به طور موقت یا تصادفاَ وارد حریم هوایی،مرزهای زمینی یا آب های کشور می شود.
3-بهره برداری هایی که فقط با اهداف آزمایشی درباره اختراع ثبت شده انجام می شود.
4-بهره برداری توسط هر شخصی که با حسن نیت قبل از تقاضای ثبت اختراع یا در مواقعی که حق تقدم تقاضا شده است،قبل از تاریخ تقاضای حق تقدم همان اختراع،از اختراع استفاده می کرده یا اقدامات جدی و موثری جهت آماده شدن برای استفاده از آن در ایران به عمل می آورده است.
مدت اعتبار گواهینامه ی اختراع:
مدت اعتبار گواهینامه اختراع پس از بیست سال از تاریخ تسلیم اظهارنامه اختراع منقضی می شود.به منظور حفظ اعتبار گواهینامه یا اظهارنامه اختراع،پس از گذشت یک سال از تاریخ تسلیم اظهارنامه و قبل از شروع هر سال،مبلغی که به موجب آیین نامه این قانون تعیین می شود،توسط متقاضی به اداره مالکیت صنعتی پرداخت می گردد.
تاخیر در پرداخت،حداکثر تا شش ماه در صورت پرداخت جریمه مجاز است.وفق ماده ی 16،در صورتی که هزینه سالانه پرداخت نشود،اظهارنامه مربوط مسترد شده تلقی و یا گواهینامه اختراع،فاقد اعتبار می شود.
بموجب ماده ی 17،دولت یا شخص مجاز از طرف آن،با رعایت ترتیبات ذیل می توانند از اختراع بهره برداری نمایند.
الف-در مواردی که با نظر وزیر یا بالاترین مقام دستگاه ذی ربط منافع عمومی مانند امنیت ملی،بهداشت یا توسعه سایر بخش های حیاتی اقتصادی کشور،اقتضاء کند که دولت یا شخص ثالث از اختراع بهره برداری نماید و یا بهره برداری از سوی مالک یا شخص مجاز از سوی او مغایر با رقابت آزاد بوده و از نظر مقام مذکور،بهره برداری از اختراع رافع مشکل باشد.
موضوع در کمیسیونی مرکب از رییس سازمان ثبت اسناد و املاک کشور،یکی از قضات دیوان عالی کشور با معرفی رییس قوه قضاییه،دادستان کل کشور،نماینده رییس جمهور و وزیر یا بالاترین مقام دستگاه ذی ربط مطرح و در صورت تصویب،با تعیین کمیسیون مذکور سازمان دولتی یا شخص ثالث بدون موافقت مالک اختراع،از اختراع بهره برداری می نماید.
ب-بهره برداری از اختراع محدود به منظوری خواهد بود که در مجوز آمده است و مشروط به پرداخت مبلغ مناسب به مالک مذکور با در نظر گرفتن ارزش اقتصادی مورد اجازه می باشد.در صورتی که مالک اختراع یا هر شخص ذی نفع دیگر توضیحی داشته باشند،کمیسیون پس از رسیدگی به اظهارات آنان و لحاظ کردن بهره برداری در فعالیت های غیر رقابتی اتخاذ تصمیم خواهد کرد.کمیسیون می تواند بنا به درخواست مالک اختراع یا سازمان دولتی یا شخص ثالثی که مجوز بهره برداری از اختراع ثبت شده را دارد،پس از رسیدگی به اظهارات طرفین یا یکی از آن ها در محدوده ای که ضروت اقتضاء نماید،نسبت به تصمیم گیری مجدد اقدام کند.
ج-در صورتی که مالک اختراع ادعا نماید که شرایط و اوضاع و احوالی که باعث اتخاذ تصمیم شده دیگر وجود ندارد و امکان تکرار آن میسر نیست و یا این که ادعا نماید سازمان دولتی یا شخص ثالثی که توسط کمیسیون تعیین شده نتوانسته طبق مفاد تصمیم و شرایط آن عمل کند،موضوع در کمیسیون مطرح و بررسی و پس از استماع اظهارات مالک اختراع،وزیر یا بالاترین مقام دستگاه ذی ربط و بهره بردار،اجازه بهره برداری لغو شده و حسب مورد اجازه بهره برداری برای مالک یا بهره بردار دیگر صادر می شود.با احراز شرایط مقرر در این بند،اگر کمیسیون تشخیص دهد حفظ حقوق قانونی اشخاصی که این اجازه را کسب کرده اند،بقاء تصمیم را ایجاب می نماید آن تصمیم را لغو نمی کند.
در مواردی که اجازه بهره برداری توسط کمیسیون به شخص ثالثی داده شده است،می توان آن مجوز را فقط به همراه شرکت یا کسب و کار شخص تعیین شده از طرف کمیسیون یا به همراه قسمتی از شرکت یا کسب و کاری که اختراع در آن بهره برداری می شود انتقال داد.
د-اجازه بهره برداری موضوع این ماده مانع انجام امور ذیل نیست.
1-انعقاد قرارداد بهره برداری توسط مالک اختراع،با رعایت مقررات این ماده.
2-بهره برداری مستمر از حقوق تفویضی توسط مالک اختراع طبق مندرجات بند (الف) ماده 15
3-صدور اجازه استفاده ناخواسته طبق اجزاء (1) و (2) بند (ح) این ماده باشد که به موجب آن ثابت شود دستگاه دولتی یا شخص مجاز،از مالک اختراع درخواست بهره برداری کرده ولی نتوانسته است اجازه بهره برداری را با شرایط معقول و ظرف مدت زمان متعارف تحصیل نماید.
رعایت مراتب این بند،در صورت فوریت ناشی از مصالح ملی یا موارد حصول شرایط قهریه در کشور کلاَ به تشخیص کمیسیون لازم نخواهد بود،مشروط بر آن که در این قبیل موارد مالک اختراع در اولین فرصت ممکن از تصمیم کمیسیون مطلع شود.
و-بهره برداری از اختراع توسط سازمان دولتی یا اشخاص ثالثی که توسط کمیسیون تعیین شده اند،برای عرضه در بازار ایران است.
ز-اجازه کمیسیون در خصوص بهره برداری از اختراع در زمینه فناوری نیمه هادی ها،تنها در موردی جایز است که به منظور استفاده غیر تجاری عمومی بوده یا در موردی باشد که وزیر یابالاترین مقام دستگاه ذی ربط تشخیص دهد که نحوه استفاده از اختراع ثبت شده توسط مالک یا استفاده کننده آن غیر رقابتی است.
ح-پروانه بهره برداری بدون موافقت مالک،در موارد ذیل نیز با ترتیباتی که ذکر می شود قابل صدور است.
1-در صورتی که در یک گواهینامه اختراع ادعا شده باشد که بدون استفاده از یک اختراع ثبت شده قبلی قابل بهره برداری نیست و اختراع موخر نسبت به اختراع مقدم،متضمن پیشرفت مهم فنی و دارای اهمیت اقتصادی قابل توجه باشد،اداره مالکیت صنعتی به درخواست مالک اختراع موخر پروانه بهره برداری از اختراع مقدم را در حد ضرورت،بدون موافقت مالک آن،صادر می کند.
2-در مواردی که طبق جزء (1) این بند پروانه بهره برداری بدون موافقت مالک صادر شده باشد،اداره مالکیت صنعتی به درخواست مالک اختراع مقدم،پروانه بهره برداری از اختراع موخر را نیز بدون موافقت مالک آن صادر می کند.
3-در صورت درخواست صدور پروانه بهره برداری،بدون موافقت مالک طبق اجزاء (1) و (2) این بند در تصمیم مربوط به صدور هر یک از پروانه های مذکور،حدود و کاربرد پروانه و مبلغ مناسبی که باید به مالک اختراع ذی ربط پرداخت شود و شرایط پرداخت،تعیین می شود.
4-در صورت صدور پروانه بهره برداری،طبق جزء (1) انتقال آن فقط به همراه اختراع موخر و در صورت صدور پروانه بهره برداری طبق جزء (2) انتقال آن فقط به همراه اختراع مقدم مجاز است.
5-درخواست صدور پروانه بهره برداری بدون موافقت مالک مشروط به پرداخت هزینه مقرر می باشد.
6-در صورت صدور پروانه بهره برداری بدون موافقت مالک،اجزاء (1) و (2) این بند و بندهای (ب) تا (و) و نیز بند(ط) این ماده قابل اعمال است.
ط-تصمیمات کمیسیون در محدوده بندهای این ماده،در دادگاه عمومی تهران قابل اعتراض است.
به موجب ماده 18،هر ذی نفع می تواند ابطال گواهینامه اختراعی را از دادگاه درخواست نماید.در صورتی که ذی نفع ثابت کند شرایط قانونی در آن رعایت نشده است یا این که مالک اختراع،مخترع یا قائم مقام قانونی او نیست،حکم ابطال گواهینامه اختراع صادر می شود.
هر گواهینامه اختراع یا ادعا یا بخشی از ادعاهای مربوط که باطل شده است،از تاریخ ثبت اختراع باطل تلقی می شود.رای نهایی دادگاه به اداره مالکیت صنعتی ابلاغ می گردد و اداره مزبور آن را ثبت و پس از دریافت هزینه،آگهی مربوط به آن را در اولین فرصت ممکن منتشر کند.
چنانچه مالک اختراع بخواهد از اختراع ثبت شده استفاده کند،سازمان ثبت اسناد و املاک کشور حداکثر ظرف مهلت یک هفته موضوع را به دستگاه یا دستگاه های ذی ربط منعکس می نماید.
دستگاه های مذکور در خصوص امکان بهره برداری از اختراع حداکثر ظرف مدت دو ماه اظهارنامه نموده و نتیجه را جهت صدور پروانه بهره برداری کتباَ به سازمان ثبت اسناد و املاک اعلام می نماید.

شرکت تعاونی، شرکتی است که بین اشخاص حقیقی برای فعالیت در امور مربوط به تولید و توزیع، در جهت اهداف مندرج در قانون بخش تعاونی به منظور بهبود وضع اقتصادی و اجتماعی اعضاء از طریق همکاری و تشریک مساعی آن ها با رعایت قانون مزبور تشکیل می گردد. اخذ کارت بازرگانی فوری (مستفاد از ماده 8 ق.ت.ج.ا)

اگرچه شرکت تعاونی در قانون تجارت، ذیل اقسام شرکت های تجارتی درج گردیده است لیکن مطالعه و مداقه پیرامون تشکیل شرکت های تعاونی با توجه به روح حکم برخواسته و نیات اعضاء، این واقعیت را روشن می سازد که تشکیل شرکت های تعاونی، عمدتاQ اقدامی در جهت رفع مایحتاج عمومی و تجمیع فعالیت اعضاء به منظور ارتقاء سطح زندگی و بهبود وضعیت مادی و معیشتی آن ها محسوب می شود.

اهداف شرکت های تعاونی مطابق ماده 1(ق.ت.ج.ا) به این شرح می باشد:
1-ایجاد و تامین شرایط و امکانات کار برای همه به منظور رسیدن به اشتغال کامل.
2-قرار دادن وسایل کار در اختیار کسانی که قادر به کارند ولی وسایل ندارند.
3-پیشگیری از تمرکز و تداول ثروت در دست افراد و گروه های خاص جهت تحقق عدالت اجتماعی.
4-جلوگیری از کارفرمای مطلق شدن دولت.
5-قرار گرفتن مدیریت و سرمایه و منابع در اختیار نیروی کار و تشویق بهره برداری مستقیم از حاصل کار خود.
6-پیشگیری از انحصار،احتکار،تورم،اضرار به غیر
7-توسعه و تحکیم مشارکت و تعاون عمومی بین همه مردم

بنا به تعریف فوق، انواع شرکت تعاونی به شرح زیر است:

_شرکت تعاونی تولید محصولات صنعتی و کشاورزی
_شرکت تعاونی توزیع و فروش محصولات
_شرکت تعاونی وام و اعتبار
_شرکت تعاونی ساختمان مسکن
_شرکت تعاونی مصرف
_شرکت تعاونی بیمه محصولات و حیوانات
_شرکت تعاونی نمایندگی کارخانجات و موسسات تولیدی

در فصل پنجم قانون تعاون جمهوری اسلامی به دو نوع شرکت تعاونی اشاره شده است: شرکت تعاونی تولید و شرکت تعاونی توزیع

تعاونی تولید شامل تعاونی های مربوط به امور کشاورزی، دامداری، پرورش و صید ماهی و ... می باشد وهر عضو باید به کار اشتغال داشته باشد.

به موجب ماده 27، تعاونی توزیع تعاونی هایی هستند که نیاز مشاغل تولیدی و یا مصرف کنندگان عضو خود را در چهارچوب مصالح عمومی و به منظور کاهش هزینه تعاونی ها تامین می نمایند.

تشکیل شرکت تعاونی:

ماده 193 اشعار دارد شرکت تعاونی اعم از تولید یا مصرف ممکن است مطابق اصول شرکت سهامی یا بر طبق مقررات مخصوصی که با تراضی شرکاء ترتیب داده شده باشد تشکیل بشود. چنانچه از ماده فوق مستفاد می شود، شرکت تعاونی علاوه بر شکل گیری در قالب شرکت سهامی می تواند طبق مقررات خاص با توافق و تراضی شرکاء تشکیل و ترتیب یابد.

شرکت تعاونی باید دارای اساسنامه باشد. اساسنامه انواع شرکت های تعاونی به صورت "نمونه اساسنامه" به وسیله وزارت تعاون تهیه شده و در اختیار تشکیل دهندگان شرکت قرار می گیرد. برای ثبت شرکت تعاونی باید قبلاَ از طرف وزارت خانه مزبور "موافقت نامه تشکیل" صادر گردد. شرکت تعاونی باید به ثبت داده شود. برای ثبت شرکت تعاونی لازم است که از طرف وزارت تعاون "مجوز ثبت" صادر شود.

اساسنامه شرکت تعاونی باید شامل نام با قید کلمه تعاونی، هدف، موضوع، نوع، حوزه، عملیات، مدت، مرکز اصلی، نشانی، میزان سرمایه، مقررات مربوط به اعضا، ارکان، مقررات مالی و کار، انحلال و تصفیه، حداقل و حداکثر اعضا به نسبت سرمایه و فرصت اشتغال و نوع فعالیت و ... باشد. اعضا در صورتی که واجد شرایط مقرر باشند می توانند به عنوان عضو، فعالیت نمایند و طبق اساسنامه در کلیه امور حق نظارت خواهند داشت.

شرکت تعاونی مانند شرکت تجارتی دارای شخصیت حقوقی است و دارایی آن، مجزا و مستقل از دارایی اعضاء می باشد. مسئولیت اعضای شرکت تعاونی در برابر بدهی های شرکت را ماده 23 قانون بخش تعاونی چنین مقرر می دارد "مسئولیت مالی اعضاء در شرکت تعاونی، محدود به میزان سهم آنان می باشد. مگر آن که در قرارداد، ترتیب دیگری شرط شده باشد".

سرمایه شرکت تعاونی به سهام تقسیم می شود. نوع و مبلغ سهم را اساسنامه تعیین می کند. از لحاظ سرمایه شرکت های تعاونی را می توان به دو دسته تقسیم کرد:
_شرکت هایی که تمام سرمایه آن به وسیله اعضاء تامین می شود.
_شرکت هایی که قسمتی از سرمایه (حداقل 51 درصد) به وسیله اعضاء تامین گردیده و بقیه به وسیله نهادهای دولتی و عمومی در اختیار شرکت گذاشته می شود.

حداقل سرمایه برای ثبت شرکت های تعاونی عام یکصد میلیون ریال می باشد و حداقل سرمایه برای ثبت شرکت های تعاونی خاص ده میلیون ریال است. لازم به ذکر است که هر تعاونی وقتی تشکیل و ثبت می شود که حداقل یک سوم سرمایه آن تادیه شود و چنانچه نقدی و جنسی باشد تقویم و تسلیم شده باشند. شرکت تعاونی با بیش از 500 عضو "تعاونی بزرگ" محسوب می شود.

ارکان شرکت تعاونی و نحوه اداره آن:

تشکیلات شرکت تعاونی سه رکن دارد: مجمع عمومی، هیأت مدیره و بازرس.

الف-مجمع عمومی شرکت تعاونی:
مجمع عمومی که از اجتماع اعضای تعاونی یا نمایندگان آن ها تشکیل می شود به دو صورت عادی و فوق العاده منعقد می گردد. انتخاب هیأت مدیره و بازرس یا بازرسان، رسیدگی به ترازنامه و حساب سود و زیان و گزارش های مالی و تصویب بودجه سالیانه و تعیین سیاست ها و خط مشی شرکت از وظایف مجمع عادی و اتخاذ تصمیم در خصوص افزایش یا کاهش سرمایه و انحلال شرکت از اختیارات مجمع فوق العاده محسوب می شوند.

ب-هیات مدیره شرکت تعاونی:
هیات مدیره که حداقل 3 و حداکثر 7 نفر عضو دارد از میان اعضای شرکت ( شرکاء ) انتخاب می شوند و مسئولیت اداره امور تعاونی را بر عهده دارند.
اجرای مفاد اساسنامه، اجرای تصمیمات مجمع عمومی، تهیه صورت ها و گزارش های مالی برای ارائه به محمع عمومی، دعوت از مجامع عمومی و نظارت بر امور جاری و فعالیت های تعاونی و عزل و نصب و قبول استعفای مدیر عامل از جمله وظایف هیات مدیره می باشند.

ج-بازرس یا بازرسان:
بازرس که توسط مجمع عمومی عادی انتخاب می شود مسئول نظارت بر عملکرد هیات مدیره و اجرای تصمیمات مجمع و اساسنامه است. بازرس همچنین باید از روند صحیح تهیه گزارش مالی و تهیه و تنظیم صورت های مالی شرکت اطمینان حاصل نماید و گزارش خود را تهیه و به مجمع عمومی سالیانه ارائه نماید. رسیدگی به شکایات احتمالی اعضا از نحوه مدیریت و عملکرد هیات مدیره نیز بر عهده بازرس است و نتیجه را باید به مجمع ارائه دهد.

مقررات عمومی شرکت های تعاونی:

بند "ه" ماده 3 قانون شرکت های تعاونی مقرر می دارد:
1-حداقل ثلث سرمایه شرکت تعاونی باید نقداَ پرداخت شود.
2-هیات موسس باید حداقل دو ثلث سهام را خریداری یا تعهد نماید.
3-سهام شرکت تعاونی با نام و غیر قابل تقسیم است و بهای آن باید نقداَ پرداخت شود.
4-در مجمع عمومی شرکت تعاونی هر شریک فقط یک رای دارد.
5-اداره شرکت تعاونی بر عهده هیات مدیره ای است که طبق قانون تجارت و قانون شرکت های تعاونی و اساسنامه شرکت انتخاب می گردد.

ضرورت ثبت شرکت تعاونی:

لازمه ی وجود قانونی شرکت تعاونی، ثبت آن است. هیأت مدیره مکلف است پس از اعلام قبولی، ظرف یک ماه از تاریخ برگزاری جلسه اولین مجمع عمومی عادی، به ثبت تعاونی مبادرت کند. ثبت شرکت، موجب اطمینان از رسمیت شرکت، برای اعضاء و اطلاع از وضعیت شرکت برای کسانی که می خواهند با شرکت وارد معامله گردند می شود. همچنین ثبت شرکت تعاونی به دولت نیز امکان می دهد تا از نوع فعالیت، میزان سرمایه گذاری، تعداد و به طور کلی وضعیت شرکت های تجارتی که می توانند در اوضاع اقتصادی هر کشوری موثر باشند اطلاع دقیق پیدا کرده و خط مشی اقتصادی خود را بهتر تعیین کند.

شرایط عضویت انواع شرکت های تعاونی:
به موجب ماده 9 قانون بخش تعاونی، شرایط عضویت انواع شرکت های تعاونی عبارت است از:
_داشتن تابعیت ایران
_عدم ممنووعیت قانونی و حجر و ورشکستگی به تقصیر
_عدم سابقه ارتشاء،اختلاس و کلاهبرداری
_درخواست کتبی عضویت و تعهد رعایت مقررات تعاونی
_عدم عضویت در تعاونی مشابه

مجوز ثبت شرکت تعاونی:

همان طور که گفتیم، برای ثبت هر شرکت یا اتحادیه تعاونی لازم است نخست اقدامات انجام شده برای تشکیل آن، از لحاظ مطابقت با مقررات به تایید وزارت تعاون برسد و برای آن "مجوز ثبت" صادر شود. مجوز ثبت حاکی از تایید وزارت تعاون بر مطابقت اقدامات انجام شده برای تشکیل شرکت تعاونی با مقررات مربوط است. برای اخذ مجوز ثبت شرکت تعاونی، اولین هیئت مدیره یا وکیل وی، مدارک مورد نیاز ثبت تعاونی را به وزارت تعاون تسلیم و صدور آن را درخواست می کند؛ وزارت تعاون پس از بررسی مدارک در صورت تایید اقدامات انجام شده، مجوز ثبت را صادر می کند.

مجوز ثبت یکی از مدارکی است که باید برای ثبت شرکت تعاونی به مرجع ثبت تسلیم شود و بدون آن ثبت تعاونی ممکن نیست. هیئت مدیره مکلف است ظرف یک ماه از تاریخ برگزاری اولین مجمع عمومی عادی مدارک لازم از جمله مجوز ثبت شرکت یا اتحادیه تعاونی را برای ثبت و صدور آگهی مربوط به مرجع ثبت تسلیم کند.

وزارت تعاون برای صدور مجوز، امور ذیل را بر اساس مدارک تسلیم شده بررسی می کند:
-موجود بودن همه مدارک لازم مربوط به تشکیل تعاونی و صحیح بودن ترتیب تنظیم آن ها؛
-مطابقت داشتن اقداماتی که هیئت موسس و اولین مجمع عمومی عادی برای ثبت شرکت تعاونی انجام داده اند و نیز اقدامات و اعمال هیئت مدیره با مقررات قانون بخش تعاونی و آیین نامه اجرایی قانون مذکور و آیین نامه ها و دستورالعمل های مربوط؛
-مطابقت داشتن اساسنامه مصوب تعاونی با نمونه اساسنامه مربوط و قانون برای احراز موارد مذکور وزارت تعاون، مطالب و امور متعددی را بررسی می کند که امور ذیل از جمله آن هاست.
-تشکیل شدن تعاونی در ظرف مدت دو ماه از تاریخ صدور موافقتنامه تشکیل از طرف وزارت تعاون یا در ظرف مدت تمدید شده، اگر مدت مذکور تمدید شده باشد؛
-موجود بودن همه مطالب لازم در دعوتنامه ای که هیئت موسس برای تشکیل اولین مجمع عمومی عادی انتشار داده است؛
-مراعات فاصله زمانی بین تاریخ انتشار دعوتنامه مذکور با تاریخ تشکیل اولین جلسه مجمع عمومی عادی که طبق آیین نامه مربوط نباید از 30 روز کمتر و از 35 روز بیشتر باشد.
-مراعات شدن نصاب لازم برای رسمیت جلسه اولین مجمع عمومی عادی؛
-عدم تخلف از مقررات راجع به رای گیری برای انتخاب اعضای اولین هیئت مدیره و بازرس یا بازرسان و مراعات شدن اکثریت مقرر برای انتخاب آن ها و به تعداد مقرر انتخاب شدن اعضای اصلی و اعضای علی البدل؛
-نوشته شدن کلیه مطالب ضروری در صورت جلسات هیئت موسس و اولین مجمع عمومی عادی و رؤسا و وافی به مقصود بودن آن ها؛
-وجود امضای رئیس مجمع و منشی و ناظران جلسه در پایان صفحات اساسنامه؛
-اعلام قبولی یکایک اعضای هیئت مدیره و بازرس یا بازرسان پس از انتخاب شدن؛
-محرز بودن وجود شرایط مقرر در ماده 38 قانون بخش تعاونی در اعضای هیئت مدیره و بازرس یا بازرسان؛
-انتخاب هیئت رئیسه برای هیئت مدیره و مراعات اکثریت لازم برای انتخاب آن؛
-عدم مغایرت هدف تعیین شده در اساسنامه برای تعاونی یا اهدافی که در ماده یک قانون بخش تعاونی، برای تعاونی ها مقرر شده است.
-مطابقت داشتن موضوع و حدود عملیات تعیین شده در اساسنامه برای تعاونی با نوع تعاونی و از لحاظ تولیدی یا توزیعی و شهری یا روستایی بودن آن در شرکت های تعاونی؛
-برابر بودن تعداد سهام و سرمایه اولیه ای که در اساسنامه برای تعاونی در شرکت های تعاونی قید شده است با جمع تعداد سهام و مقدار سرمایه داوطلبان عضویت و بالغ بودن آن به تمام سرمایه (یا به میزان حداقل 51 درصد مقرر در ماده 17 قانون بخش تعاونی برای شرکت های تعاونی)؛
-تقویم و تسلیم شدن آورده های غیر نقدی داوطلبان عضویت(اگر وجود داشته باشد)؛
-میزان و نحوه سرمایه گذاری یا مشارکت نهادها و ارگان های دولتی و عمومی موضوع ماده مذکور از قانون بخش تعاونی(اگر وجود داشته باشد) در شرکت های تعاونی؛
-وجود داوطلبان عضویت به تعداد حداقل مقرر در مقررات مربوط؛
-انتخاب مدیر عامل به وسیله هیئت مدیره طبق مقررات مربوط و غیره

مدارک مورد نیاز برای ثبت شرکت تعاونی:

شرکت ها و اتحادیه های تعاونی برابر قانون مزبور و آیین نامه مربوطه تصویب می شوند. منتها برای ثبت باید مدارک ذیل را ارائه نمایند:
1-اساسنامه تصویب شده شرکت تعاونی در اولین مجمع عمومی عادی در 4 نسخه. (شرکت های تعاونی باید دارای اساسنامه باشند. اساسنامه انواع شرکت های تعاونی به صورت "نمونه اساسنامه" به وسیله وزارت تعاون تهیه شده و در اختیار تشکیل دهندگان شرکت قرار می گیرد).
2-مجوز اداره تعاون (برای ثبت شرکت تعاونی لازم است که از طرف وزارت تعاون "مجوز ثبت" صادر شود).
3-دعوت نامه تشکیل اولین مجمع عمومی عادی در 3 نسخه
4-صورتجلسه اولین مجمع عمومی عادی دال بر تصویب اساسنامه و انتخاب اولین هیات مدیره و بازرس یا بازرسان در 3 نسخه
5-رسید پرداخت سرمایه شرکت طبق اساسنامه به صندوق تعاون در 3 نسخه
6-لیست اسامی و مشخصات و نشانی اعضاء اولین هیات مدیره و بازرس یا بازرسان
7-لیست اسامی و امضاء حاضرین در اولین مجمع عمومی عادی در 3 نسخه
8-صورتجلسه اولین هیات مدیره دال بر انتخاب رئیس و نایب رئیس و منشی هیات مدیره و انتخاب مدیر عامل و تعیین صاحبان امضای مجاز
9-لیست و مشخصات اعضای هیئت مدیره، بازرسان و مدیر عامل
10-صدور مجوز ثبت شرکت تعاونی توسط اداره کل یا ادارات تعاون شهرستان ذیربط

مراحل ثبت شرکت تعاونی:

شرکت تعاونی می تواند در قالب شرکت سهامی و یا به هر نحو که شرکاء مقرر دارند تشکیل و اداره شود هر چند بدیهی است نحوه ثبت و اداره آن نباید در تضاد با قوانین و مقررات باشد.

تاسیس شرکت های تعاونی بر اساس اقدام مجمع موسس که عبارت از عده ای افراد واجد شرایط عضویت می باشد صورت می گیرد. تعداد اعضای مجمع عمومی موسس هفت نفر بوده که سه نفر را از بین خود به عنوان هیات موسس انتخاب می نمایند و متعاقباً هیأت اخیر یک نفر نماینده تام الاختیار خود را به اداره کل تعاون معرفی می نماید. هیات موسس اساسنامه شرکت تعاونی را طبق قانون و مقررات و تطبیق آن با اساسنامه های مقبول وزارت تعاون تنظیم نموده و کلیات طرح پیشنهادی مشتمل بر توجیه ضرورت تشکیل تعاونی، اعلام تعداد و مشخصات داوطلبان اولیه عضویت و مهارت ها و تخصص های آنان در تعاونی های تولیدی، چگونگی تهیه سرمایه و میزان سهم هر عضو جهت تامین سرمایه شرکت، اعلام نام بانک یا موسسه اعتباری، توضیح میزان و چگونگی سرمایه گذاری و مشارکت وزارت خانه، سازمان و یا شرکت دولتی، وابسته یا تحت پوشش دولت، بانک، نهاد انقلاب اسلامی و یا تعاونی دیگر را تهیه می نماید و با تقدیم تقاضانامه کتبی تاسیس شرکت، اولین مجمع عمومی را جهت تصویب و ثبت اساسنامه و تعیین هیات مدیره و سایر وظایف مجمع عمومی پس از کسب موافقت وزارت یا اداره کل تعاون دعوت کرده و تشکیل می دهد (مستفاد از ماده 31 و 32 و بخش الف دستورالعمل تشکیل شرکت ها و اتحادیه های تعاونی).

لازم به تذکر است که اداره تعاون متعاقب وصول مدارک فوق آن را مورد بررسی و اظهارنظر قرار داده و موافقت اولیه خود را اعلام می نماید. در اولین جلسه رسمی مجمع عمومی عادی که با شرکت متقاضیان همراه با رسید لازم اتحادیه سهام مقرر تشکیل می شود. اساسنامه پیشنهادی پس از بحث و بررسی با موافقت حداقل دو سوم اعضاء تصویب شده و اعضایی که با مصوبه آن مجمع در مورد اساسنامه موافقت نداشته باشند می توانند در همان جلسه تقاضای عضویت خود را پس بگیرند(مستفاد از تبصره 2 و 3 ماده 32)

حداقل و حداکثر تعداد عضو در تعاونی ها به نسبت سرمایه و فرصت اشتغال و نوع فعالیت و رعایت اصل عدم تمرکز و تداول ثروت به موجب آیین نامه مصوبه وزارت تعاون تعیین می گردد ولی در هر حال تعداد اعضاء از 7 نفر کمتر نخواهد بود.(ماده 6)

در همان جلسه اول مجمع عمومی عادی اعضاء هیات مدیره انتخاب می گردند و با تشکیل اولین جلسه هیات مدیره، اسامی و مشخصات کامل اعضای هیات مدیره و مدیر عامل و بازرسان شرکت تهیه و جهت بررسی تقدیم اداره کل تعاون می گردد. اولین هیات مدیره منتخب شرکت تعاونی مکلف است پس از اعلام قبولی با انجام تشریفات مقرر نسبت به ثبت شرکت تعاونی اقدام نماید. جهت ثبت شرکت ها و اتحادیه های تعاونی پس از طرح و تصویب آن، طی مراحل ذیل الزامی است.

-تکمیل صورت جلسه تشکیل مجمع موسس و اولین مجمع عمومی عادی و اسامی اعضاء و هیات مدیره منتخب و بازرسان و مدیر عامل شرکت.
-تکمیل اساسنامه مصوب مجمع عمومی
-درخواست کتبی ثبت
-طرح پیشنهادی و ارائه مجوز وزارت تعاون
-رسید پرداخت مقدار لازم التادیه سرمایه
-مدارک دعوت تشکیل اولین جلسه مجمع عمومی عادی(موضوع بند 2 ماده 32)
-موافقت نامه تشکیل شرکت یا اتحادیه(تبصره ماده 51)
-مجوز ثبت شرکت یا اتحادیه(بند 28 ماده 66 و بند 4 ماده 51)

لازم به یادآوری است که به موجب مقررات وزارت تعاون سرمایه تامین یا تعهد شده از طرف اعضاء در مرحله تاسیس شرکت تعاونی نباید کمتر از 51 درصد کل سرمایه شرکت باشد. هر تعاونی وقتی ثبت و تشکیل می گردد که حداقل یک سوم سرمایه آن تادیه و در صورتی که به صورت نقدی و جنسی باشد تقدیم و تسلیم شده باشد. اعضاء تعاونی نیز مکلفند مبلغ پرداخت نشده سهم خود را ظرف مدت مقرر در اساسنامه تادیه نمایند.(ماده 21)

پس از ثبت شرکت تعاونی در دفتر مخصوص و همچنین در دفتر دیگری که حاوی شماره ردیف و خلاصه شرکتنامه و اساسنامه است، خلاصه شرکتنامه باید در ظرف ماه اول ثبت شرکت، در روزنامه رسمی و یک روزنامه کثیرالانتشار درج گردد.

ثبت شرکت تعاونی به وسیله درج آگهی در "روزنامه رسمی" به اطلاع عموم می رسد. عندالاقتضاء می توان علاوه بر روزنامه رسمی در یکی از روزنامه های محلی یا با الصاق آگهی در معابر عمومی مرکز تعاونی نیز ثبت آن را اعلام کرد. پس از صدور آگهی تاسیس شرکت تعاونی توسط ثبت شرکت ها و درج آن در روزنامه رسمی جمهوری اسلامی ایران، اداره تعاون نسبت به صدور پروانه تاسیس تعاونی اقدام خواهد نمود.

بموجب ماده 2 قانون بخش تعاونی اقتصاد، شرکت هایی که با رعایت مقررات این قانون تشکیل و به ثبت برسند تعاونی شناخته می شوند. با توجه به مفاد این قانون:
1-شرکت ها و اتحادیه های تعاونی دارای شخصیت حقوقی مستقل هستند.
2-دولت موظف است در شرایط مساوی در اجرای طرح ها و پژوهش های خود اولویت را به بخش تعاونی بدهد.
3-تعاونی ها الزاماَ دارای تابعیت ایرانی هستند.
4-تعاونی ها ممکن است بصورت تعاونی تولید یا تعاونی توزیع فعالیت نمایند.
5-تعاونی ها می توانند برخلاف سایر شرکت های تجاری اتحادیه تشکیل دهند.

در خاتمه ی این مطلب، متذکر می گردد که اتحادیه های تعاونی که با عضویت شرکت ها و تعاونی هایی که موضوع فعالیت آن ها واحد می باشد تشکیل می گردد. حداقل هفت شرکت تعاونی داوطلب، بعد از تشکل ارکان مقرر در هر اتحادیه (مجمع عمومی، هیات مدیره، هیات بازرسی) همانند مراحل ثبت شرکت های تعاونی به ثبت می رسد.(مستفاد از مواد 43 و 45)

پس از ثبت شرکت یا اتحادیه تعاونی، مراحل اخذ پروانه تاسیس طبق دستورالعمل وزارت تعاون به شرح ذیل می باشد:
_درخواست کتبی شرکت یا اتحادیه تعاونی
_ارائه مدارک ثبت شرکت یا اتحادیه تعاونی و آگهی تاسیس مندرج در روزنامه رسمی
_تعیین شماره مخصوص(کد) از طرف وزارت تعاون یا اداره کل تعاون استان برای شرکت یا اتحادیه تعاونی ثبت شده
_بالاخره صدور پروانه تاسیس برای متقاضی توسط وزارت تعاون یا اداره کل تعاون استان.

علامت تجاری وسیله ای است که به تاجر یا تولیدکننده جنس اجازه می دهد اجناس خود را از اجناس سایرین مشخص سازد. پلمپ دفاتر در ایران برای اولین بار در سال 1304 قانونی برای ثبت و حمایت علایم تجاری و صنعتی تصویب گردید که بعداَ در سال 1310 مورد تجدید نظر قرار گرفت.علاوه بر قانون مزبور و آیین نامه اجرایی آن،ماده 249 قانون مجازات عمومی نیز مواردی را برای حمایت علایم تجاری ثبت شده پیش بینی نموده است.

رواج علایم تجاری و توسعه فروش اجناس تحت علایم تجاری در تجارت بین المللی باعث گردید که کشورهای مختلف برای حفظ تولیدات خود و جلوگیری از تجاوز دیگران به حقوق تجار و صاحبان صنایع مقررات بین المللی وضع نمایند که علامت تجاری نه تنها در کشور آن ها مصون از تعرض باشد بلکه در کلیه ممالک مورد حمایت قرار گیرد زیرا اجناس کارخانجات فقط در یک کشور به فروش نمی رود بلکه در تمام دنیا عرضه می شود و اگر کالای مورد یک علامتی مرغوبیت داشته باشد اشخاص به علامت مزبور عادت کرده و جنس مزبور را طلب می نمایند.اگر بنا شود که اشخاص دیگری اجناس تقلیدی که خصوصیات جنس اصلی را نداشته باشد به مشتریان بدهند اعتماد و اطمینان اشخاص از آن جنس سلب شده نه تنها سازندگان آن زیان می بینند بلکه مصرف کنندگان نیز فریب خورده و اشخاص شیاد و استفاده جو از شهرت علامتی سوء استفاده کرده و جنس بد را به جای جنس خوب تحویل می دهند.این موضوع مخصوصاَ درباره مواد دارویی و خوراکی و لوازم آرایش که با سلامت و بهداشت جامعه ارتباط دارد فوق العاده خطرناک می باشد.از این جهت در پایان قرن نوزدهم اتحادیه ای برای حمایت مالکیت صنعتی بین چند دولت تشکیل گردید که به اتحادیه پاریس معروف است و امروزه اغلب دول به اتحادیه مزبور ملحق گردیده اند.دولت ایران نیز طبق قانون 14 اسفند ماه 1337 به این اتحادیه ملحق گردیده است.
تعریف علامت تجاری
به موجب ماده ی 30 قانون ثبت علائم تجاری مصوب سال 1386 ،علامت و نام تجاری عبارتند از:
الف)علامت یعنی هر نشان قابل رویتی که بتواند کالاها یا خدمات اشخاص حقیقی یا حقوقی را از هم متمایز سازد.
ب)علامت جمعی یعنی هر نشان قابل رویتی که با عنوان علامت جمعی در اظهارنامه ی ثبت معرفی شود و بتواند مبدا و یا هرگونه خصوصیات دیگر مانند کیفیت کالا یا خدمات اشخاص حقیقی و حقوقی را که از این نشان تحت نظارت مالک علامت ثبت شده جمعی استفاده می کنند متمایز سازد.
ج)نام تجاری یعنی اسم یا عنوانی که معرف و مشخص کننده ی شخص حقیقی یا حقوقی باشد.
ثبت اختیاری علامت تجاری
بر اساس تبصره 1 قانون ثبت علایم تجارتی و اختراعات مصوب اول تیرماه 1310 ،ثبت علائم تجاری در ایران اختیاری است ، مگر در مواردی که دولت آن را اجباری نماید. لذا، ثبت علامت تجاری مطابق آئین نامه ی آن اجباری نیست.یعنی اگر کسی علامت برای کالای خود انتخاب کرد و استعمال نمود و آن را به ثبت نرسانید قانون وی را الزام نمی کند.ولی ماده ی 2 اضافه می کند:"حق استعمال انحصاری علامت تجاری فقط برای کسی شناخته خواهد شد که علامت خود را به ثبت رسانیده باشد".
بنابراین موسسات تجاری جز در مواردی که دولت آن را الزامی کند،اجباری به ثبت علامت تجاری ندارند.ولی حق استعمال انحصاری علامت برای آن ها مشروط و منوط به ثبت آن علامت است به این معنی که اشخاصی که علامت خود را به ثبت نرسانند نمی توانند از استفاده اشخاص دیگر از آن علامت جلوگیری کنند و به این جهت کلیه تجار و موسسات تجاری برای حفظ علامت خود از تقلید و تقلب،علایم خود را به ثبت می رسانند.
ثبت اجباری علامت تجاری
به موجب مصوبه ی سوم اردیبهشت 1328 هیاًت وزیران،ثبت علائم برای هر یک از این موارد اجباری است:
الف) داروهای اختصاصی مورد استفاده ی طبی
ب) مواد غذایی که در لفاف و ظروف مخصوص عرضه می شوند
ج) آب های گازدار
ه) لوازم آرایش که برای استعمال مستقیم بر روی پوست انسان به کار می رود.
لذا به موجب این ماده،تمام اجناس دارویی و طبی و مواد غذایی مذکور در آن آیین نامه،اعم از آن که در داخل ایران ساخته و یا در خارج ساخته و وارد کشور شود و در بازار تحت اسم مشخصی که بر روی برچسب آن زده می شود به معرض فروش قرار گیرد باید دارای علامت صنعتی یا تجارتی ثبت شده بوده و در روی برچسب نکات زیر تصریح شود:
الف-اسم تجارتی و نشانی سازنده ی جنس با قید کشور مبدا
ب-شماره ثبت علامت در ایران
در ماده ی 7 آیین نامه آمده است،برچسب مقرره در ماده ی 1 باید طوری الصاق شود که نتوان آن را از روی لفاف یا ظرفی که در آن جنس به معرض فروش گذاشته می شود به سهولت برداشت و تنظیم آن باید به طریقی باشد که نام کشور مبدا و نام و نشانی سازنده علامت و شماره ثبت و از زمانی که وزارت بهداری اعلام کند شماره و تاریخ اجازه ی فروش در ایران خوانا باشد.تمام این نوشتجات که بر روی برچسب الصاق شده به اجناس خارجه ممکن است به زبان بیگانه باشد ،استعمال زبان فارسی نیز اختیاری خواهد بود.
بر اساس آیین نامه ی فوق الاشاره،در سال 1342 وزارت اقتصاد آگهی ای را تحت عنوان(آگهی وزارت اقتصاد)راجع به اجرای مقررات آیین نامه نصب و ثبت اجباری علایم صنعتی بر روی اجناس دارویی،خوراکی و آرایشی صادر کرده است.به موجب این آگهی،کلیه ی داروهای اختصاصی مورد استعمال طبی یا دامپزشکی،مواد غذایی،آرد های مخصوص-چای های مختلف،کاکائو،شکلات،آب نبات،پنیر،مربا،ترشی،کره،روغن های مختلف،مشروبات الکلی و غیر الکلی ،آب های معدنی یا گازدار،شربت ،آبجو،آب میوه،لوازم آرایش و وجاهت که برای استعمال مستقیم بر روی بدن انسان به کار می رود مانند صابون،خمیر،پماد،پودر،محلول،عطریات،ادکلن اعم از آن که در داخل ایران ساخته و یا در خارج ساخته و یا در خارج ساخته و وارد کشور می شود بایستی با برچسبی که دارای علامت صنعتی یا تجارتی ثبت شده موجود باشد ،به معرض فروش گذاشته شود.
ثبت علایم تجاری و اختراعات در اداره ثبت شرکت ها و مالکیت صنعتی در تهران که یکی از ادارات ثبت است انجام می گیرد.ماده 6 قانون ثبت علایم تجاری اداره ثبت علایم را شعبه مخصوصی از دفتر دادگاه شهرستان تهران می شمارد و به این ترتیب اداره ثبت شرکت ها و مالکیت صنعتی قادر است تصمیماتی راجع به قبول یا رد علایم به عنوان شعبه دادگاه شهرستان اتخاذ کند.
تقاضای ثبت باید به زبان فارسی و در سه نسخه روی نمونه های چاپی مخصوصی که از طرف اداره ثبت شرکت ها و مالکیت صنعتی در اختیار متقاضیان گذارده می شود به عمل آید.

پس از ثبت شرکت، این امکان فراهم خواهد شد تا هیئت مدیره شرکت تشکیل شود. پلمپ دفاتر هیئت مدیره به عنوان یکی از ارکان اصلی شرکت ها و موسسات غیر تجاری به گروهی از مدیران اطلاق می گردد که تعداد آنها را قانون گذار تعیین نموده است و مسئولیت راهبردی و اداره امور شرکت را برای مدت محدود یا نامحدود (بر اساس نوع شرکت و اساسنامه تنظیم شده) برعهده دارند. برای هر جلسه هیئت مدیره باید یک صورتجلسه تنظیم و به امضاء اکثریت مدیران جلسه (طبق اساسنامه عمل شود و حتماً دستورات جلسه هئیت مدیره رعایت شود) برسد. پرداختن به ثبت صورتجلسه هیئت مدیره امری مهم تلقی می شود.

اعضای هیات مدیره

هیات مدیره که لایحه اصلاح قانون تجارت به مسامحه آن را مکرراَ "مدیران" نیز می نامد، رکن اداره کننده شرکت سهامی بوده و دارای اعضای اصلی و علی البدل می باشد و تعداد آنها را اساسنامه تعیین می کند؛ ولی به تصریح عبارت اخیر ماده 107 لایحه مزبور، عده اعضای (اصلی) هیات مدیره در شرکت سهامی عام، نباید از پنج نفر کمتر باشد.

در باره تعدا نفرات اعضای شرکت سهامی خاص، لایحه اصلاح قانون تجارت بیانی ندارد. لیکن با اعتناء بر این امر که هیات مدیره هر شرکت سهامی باید یک رئیس و یک نایب رییس داشته باشد، باید گفت که عده اعضای اصلی هیات مدیره شرکت سهامی خاص نباید از دو نفر کمتر باشد.

عضویت شخص حقوقی در هیات مدیره

اعضای هیات مدیره شرکت سهامی از بین سهامداران انتخاب می شوند.شخص حقوقی نیز می تواند سهامدار شرکت باشد. طبق ماده 110 لایحه اصلاح قانون تجارت، اشخاص حقوقی را می توان به مدیریت شرکت انتخاب نمود. در این صورت به بیان ماده 110، شخص حقوقی همان مسوولیت های مدنی شخص حقیقی را داشته و باید یک نفر را به نمایندگی دائمی خود جهت انجام وظایف مدیریت معرفی کند. چنین نماینده ای به تصریح ماده ی مذکور،مشمول همان شرایط و تعهدات و مسوولیت های مدنی و جزایی عضو هیات مدیره و از جهت مدنی با شخص حقوقی،که او را به نمایندگی تعیین نموده است "مسوولیت تضامنی" خواهد داشت.

موارد و ترتیب جانشینی اعضای علی البدل

در صورتی که بر اثر فوت یا استعفا یا سلب شرایط از یک یا چند نفر از اعضای اصلی هیات مدیره، تعداد آن ها از حداقل مقرر کمتر شود، اعضای علی البدل به ترتیب تعیین شده در اساسنامه، والا به ترتیب مقرر توسط مجمع عمومی عادی، جای آنان را خواهند گرفت و در صورتی که عضو علی البدل تعیین نشده باشد یا تعداد آن کافی برای تصدی محل های خالی در هیات مدیره نباشد، اعضای باقیمانده هیات مدیره باید بلافاصله مجمع عمومی عادی را جهت تکمیل اعضای هیات مدیره دعوت نمایند. هرگاه اعضای مزبور از دعوت مجمع عمومی خودداری کند، هر ذی نفع حق دارد از بازرس یا بازرسان شرکت بخواهد که به دعوت مجمع عمومی عادی جهت تکمیل اعضای هیات مدیره با رعایت تشریفات لازم اقدام کنند و بازرس یا بازرسان مکلف به انجام چنین درخواستی می باشند. در صورتی که سمت تمام یا بعضی از اعضای هیات مدیره طی مدتی زاید بر شش ماه بلاتصدی بماند، هر ذی نفع می تواند انحلال شرکت را از دادگاه درخواست نماید.

انتخاب هیات مدیره و مدت مدیریت

انتخاب هیات مدیره در صلاحیت مجمع عمومی عادی است.ولی اولین هیات مدیره را در بدو تاسیس شرکت، مجمع عمومی موسس انتخاب می کند. چون در شرکت سهامی خاص، تشکیل مجمع عمومی موسس الزامی نیست، لذا هر گاه در شرکت مزبور مجمع مذکور تشکیل نشود اولین هیات مدیره توسط سهامداران انتخاب می شود. اعضای هیات مدیره را اعم از اصلی و علی البدل، مجمع عمومی عادی از بین سهامداران و مجمع عمومی موسس از بین خریداران سهام انتخاب می نمایند. انتخاب با اکثریت نسبی به عمل می آید.

در مورد انتخاب اعضای هیات مدیره، تعداد آراء هر رای دهنده در عدد مدیرانی که باید انتخاب شوند،ضرب می شود و حق رای هر رای دهنده، برابر حاصلضرب مذکور خواهد بود.رای دهنده می تواند آراء خود را به یک نفر بدهد یا آن را بین دو یا چند نفری که مایل باشد تقسیم کند. مدت مدیریت در اساسنامه تعیین می شود. لیکن،به تصریح قانون این مدت نباید از دو سال تجاوز کند. اعضای هیات مدیره پس از انتخاب شدن باید کتباَ قبول سمت نمایند.قبول سمت به خودی خود دلیل بر این است که مدیر،با علم به تکالیف و مسوولیت های سمت خود، عهده دار آن گردیده است.

کلیه اعمال و اقدامات مدیران شرکت سهامی در مقابل اشخاص ثالث نافذ و معتبر است و نمی توان به عذر عدم اجرای تشریفات مربوط به طرز انتخاب آنها اعمال و اقدامات آنان را غیر معتبر دانست. یادآوری می شود در مواردی که تصمیمات مجمع عمومی عادی متضمن انتخاب اعضای هیات مدیره است، باید یک نسخه از صورتجلسه مجمع جهت ثبت به مرجع ثبت ارسال گردد (مستنداَ به ماده 106 لایحه اصلاح قانون تجارت).

عزل هیات مدیره

هیات مدیره کلاَ یا بعضاَ قابل عزل می باشد. عزل هیات مدیره کلاَ یا عزل احد یا تعدادی از اعضای آن، حتی اگر به وسیله مجمع عمومی موسس انتخاب شده باشند در صلاحیت مجمع عمومی عادی است. در موردی دادگاه نیز می تواند به عزل هر یک از اعضای هیات مدیره اقدام کند. توضیح این که به موجب قانون برخی از اشخاص از عضویت در هیات مدیره ممنوع هستند. حال اگر از اشخاص ممنوع کسی به عضویت هیات مدیره انتخاب شود یا شخصی پس از انتخاب شدن به علت تحقق شرایط، مشمول ممنوعیت مزبور گردد، دادگاه به تقاضای هر ذی نفع حکم عزل وی را صادر می کند.

انتخاب مجدد اعضای هیات مدیره

بر اساس ماده ی 109 لایحه اصلاح قانون تجارت،انتخاب مجدد مدیران بلامانع است.یعنی هر یک از اعضای اصلی و علی البدل هیات مدیره می تواند به طور مکرر و متوالی به عضویت اصلی و علی البدل یا بالعکس انتخاب شود.اگر خدمات و مدیریت عضو هیات مدیره موجبات رضایت سهامداران را فراهم آورده و خود وی مجدداَ داوطلب عضویت هیات مدیره شود و ممنوعیت قانونی نیز برای این امر وجود نداشته باشد در چنین حالتی که "مقتضی موجود و موانع مفقود است"، قانون منطقاَ انتخاب مجدد وی را به عضویت مزبور بلامانع اعلام کرده است (ولی این امر متاسفانه ممکن است در مواردی تالی دیگری داشته و عملاَ فرد یا افرادی را به مدیران مادام العمر شرکت تبدیل کند).

تنظیم و ثبت صورتجلسات هیات مدیره

دعوت و ریاست جلسات هیات مدیره بر عهده رئیس هیات مدیره و در غیاب او،بر عهده نایب رئیس هیات مدیره می باشد. رسمیت جلسات با حضور بیش از نصف اعضای هیات مدیره حاصل می شود. تصمیمات باید در جلسه رسمی با اکثریت مطلق آراء حاضران در جلسه اتخاذ گردد، مگر آن که در اساسنامه اکثریت بیشتری پیش بینی شده باشد. ترتیب دعوت و تشکیل جلسات هیات مدیره را اساسنامه تعیین می کند. ولی در هر حال عده ای از اعضای هیات مدیره که دست کم یک سوم اعضای هیات مدیره را تشکیل دهند، می توانند با ذکر دستور جلسه، هیات مدیره را دعوت نمایند؛ مشروط بر این که حداقل یک ماه از تاریخ تشکیل آخرین جلسه هیات مدیره گذشته باشد.

برای هر یک از جلسات هیات مدیره باید صورتجلسه ای تنظیم شود. این صورتجلسه باید لااقل به امضای اکثریت حاضران در جلسه برسد. در تمام صورتجلسه های هیات مدیره باید نام مدیرانی که در جلسه حضور دارند و یا غایب می باشند و نیز خلاصه ای از مذاکرات و همچنین تصمیمات متخذ در جلسه با قید تاریخ آن ذکر گردد. نظر هر یک از مدیران حاضر در جلسه که با تمام یا بعضی از تصمیمات مندرج در صورتجلسه مخالف باشد باید در صورتجلسه نوشته شود.

نمونه صورتجلسه مجمع عمومی سالیانه یا عادی بطور فوق العاده برای انتخاب مدیران و بازرسین روزنامه و تصویب تراز در شرکت های سهامی خاص

بسمه تعالی

نام شرکت: .............................

شماره ثبت شرکت: ................. سرمایه ثبت شده: .....................

صورتجلسه مجمع عمومی عادی سالیانه (یا عادی بطور فوق العاده) شرکت .............. سهامی خاص ثبت شده به شماره ..................... در تاریخ ................. ساعت .................... با حضور کلیه / اکثریت سهامداران در محل قانونی شرکت (اگر جلسه در محل دیگری غیر از محل قانونی شرکت تشکیل شده آدرس آن محل نوشته شود) تشکیل گردید.

الف: در اجرای ماده 101 لایحه اصلاحی قانون تجارت:

1- خانم / آقای ................................ به سمت رییس جلسه

2- خانم / آقای ............................... به سمت ناظر جلسه

3- خانم / آقای ............................. به سمت ناظر جلسه

4- خانم / آقای ............................. به سمت منشی جلسه انتخاب شدند.

ب: در خصوص دستور جلسه 1- انتخاب مدیران 2- انتخاب بازرسین 3- انتخاب روزنامه کثیرالانتشار 4- تصویب ترازنامه حساب سود و زیان به شرح ذیل اتخاذ تصمیم شد.

ب-1- اعضای هیات مدیره عبارتند از خانم / آقای ............... خانم / آقای ................. خانم / آقای ............... برای مدت دو سال انتخاب و با امضاء ذیل صورتجلسه قبولی خود را اعلام می دارند. مجمع تصویب نمود در اجرای ماده 124 لایحه اصلاحی قانون تجارت می تواند رئیس هیات مدیره و مدیر عامل یک نفر باشد.

ب- 2- با رعایت ماده 147 لایحه اصلاحی قانون تجارت خانم / آقای ................. به سمت بازرس اصلی خانم / آقای.......... به سمت بازرس علی البدل برای مدت یک سال مالی انتخاب شدند.

ب- 3- روزنامه کثیرالانتشار .................... جهت نشر آگهی های شرکت انتخاب شد.

ب- 4- پس از قرائت گزارش بازرس قانونی ترازنامه و حساب سود و زیان شرکت منتهی به سال ............. مورد تصویب قرار گرفت.

ح: به خانم / آقای...................احدی از سهامداران یا احدی از مدیران یا وکیل رسمی شرکت وکالت داده می شود که ضمن مراجعه به اداره ثبت شرکت ها نسبت به ثبت صورتجلسه و پرداخت حق الثبت و امضاء ذیل دفاتر ثبت اقدام نماید.

امضاء هیات رییسه: رئیس جلسه .......................... ناظر جلسه .......................... منشی جلسه .................................

امضاء اعضای هیات مدیره:

1- .................................... 2- ................................ 3- ...................................4- ................................

امضاء بازرسین:

بازرس اصلی بازرس علی البدل

نمونه صورتجلسه در خصوص کاهش / افزایش تعداد اعضای هیات مدیره در شرکت های با مسئولیت محدود

بسمه تعالی

مجمع عمومی فوق العاده شرکت ........................ و شناسه ملی ................... با مسئولیت محدود به شماره ثبت ...................... مورخ .......................... ساعت ...................... با حضور کلیه / اکثریت سهامداران در محل قانونی شرکت تشکیل گردید و تصمیمات ذیل اتخاذ گردید.

آقای / خانم ................................... دارنده ............................ ریال سهم الشرکه

آقای / خانم ................................... دارنده ............................ ریال سهم الشرکه

آقای / خانم ................................... دارنده ............................ ریال سهم الشرکه

آقای / خانم ................................... دارنده ............................ ریال سهم الشرکه

آقای / خانم ................................... دارنده ............................ ریال سهم الشرکه

دستور جلسه: کاهش / افزایش تعداد مدیران و اصلاح ماده اساسنامه

تعداد اعضای هیات مدیره به ......... نفر کاهش / افزایش یافت و ماده مربوطه اساسنامه اصلاح گردید.

به آقای / خانم .................... احدی از شرکاء وکالت داده می شود تا ضمن مراجعه به اداره ثبت شرکت ها نسبت به ثبت صورتجلسه و پرداخت هزینه های قانونی و امضاء ذیل دفاتر ثبت اقدام نماید.

نکات مهم در تنظیم صورتجلسه

_ کلیه صورتجلسات می بایست روی سربرگ شخصیت حقوقی مربوطه بعد از امضای اشخاص ذی سمت و با مهر شخصیت حقوقی تهیه و ارسال شود.

_در صورتی که جلسه با حضور اکثریت شرکا/سهامداران تشکیل شده رعایت تشریفات دعوت وفق اساسنامه شرکت یا قانون تجارت با ارائه مستندات الزامی است.

_تمام شرکاء ذیل صورتجلسه و تمام صفحات را امضاء نمایند.

_در شرکت های محدود شرکاء اصالتاَ،وکالتاَ یا ولایتاَ نام خود را همراه با ذکر سمت و میزان سهم الشرکه در صورتجلسه نوشته و امضاء نمایند.

_کلیه ی اقدامات پذیرش صورتجلسات از طریق سامانه اینترنتی اداره ی ثبت شرکت ها به نشانی irsherkat.ssaa.ir صورت می گیرد.

_صورتجلسه در سه نسخه تنظیم و کلیه صفحات به امضاء و یک نسخه از آن ظرف مدت سه روز پس از پذیرش نهایی در سامانه از طریق پست به اداره ثبت شرکت ها ارسال و سپس بارکد پستی در سیستم درج گردد.

_جهت دسترسی به کلیه اطلاعیه ها و بخشنامه ها و آخرین راهنمایی های مربوط به چگونگی پذیرش و ثبت درخواست تاسیس و تغییرات اینترنتی و علاوه بر مراجعه به راهنمای سایت فوق می توان از پایگاه اطلاع رسانی ثبت شرکت ها به آدرس https://sherkat.ssaa.ir/ نیز جهت بهره برداری لازم استفاده نمود.

تصمیمات مربوط به افزایش و کاهش سرمایه ثبت شرکت سهامی در صلاحیت انحصاری مجمع عمومی فوق العاده می باشد و اساسنامه شرکت نمی تواند متضمن اختیار افزایش سرمایه برای هیات مدیره باشد.

برای افزایش سرمایه شرکت رعایت نکات ذیل الزامی است.
1-تصویب مجمع عمومی فوق العاده
2-تادیه تمام سرمایه قبلی شرکت
3-تادیه مبلغی افزایش سرمایه
طرق افزایش سرمایه شرکت:
سرمایه شرکت را می توان از طریق صدور سهام جدید و یا از طریق بالا بردن مبلغ اسمی سهام موجود افزایش داد.(ماده 157)
به موجب ماده ی 158 تادیه مبلغ اسمی سهام جدید به یکی از طرق زیر امکان پذیر است:
1-پرداخت مبلغ اسمی سهم به نقد
2-تبدیل مطالبات نقدی حاصل شده اشخاص از شرکت به سهام جدید
3-انتقال سود تقسیم نشده یا اندوخته یا عواید حاصله از اضافه ارزش سهام جدید به سرمایه شرکت
4-تبدیل اوراق قرضه به سهام
افزایش سرمایه از طریق بالا بردن مبلغ اسمی سهام موجود در صورتیکه برای صاحبان سهام ایجاد تعهد کند ممکن نخواهد بود مگر آن که کلیه صاحبان سهام با آن موافق باشند.ضمناَ پرداخت مبلغ اسمی سهام جدید در شرکت های سهامی عام بصورت نقدی است ولی در شرکت های سهامی خاص چنین پرداختی در قالب آورده ی غیر نقدی نیز مجاز می باشد مضافاَ اینکه انتقال اندوخته قانونی شرکت به سرمایه ممنوع است.البته باید توجه داشت تا زمانیکه سرمایه قبلی پرداخت نشده باشد افزایش سرمایه شرکت تحت هیچ عنوانی مجاز نخواهد بود.

• افزایش سرمایه در شرکت سهامی خاص

بنا به تجویز ماده 106 در مواردیکه تصمیمات مجمع عمومی یکی از امور ذیل باشد یک نسخه از صورت جلسه مجمع باید جهت ثبت به مرجع ثبت شرکت ها ارسال گردد.
1-انتخاب مدیران بازرس یا بازرسان
2-کاهش یا افزایش سرمایه
3-تغییرات اساسنامه
4-تصویب ترازنامه
5-انحلال شرکت و نحوه تصفیه آن
بدیهی است مراتب پس از انجام تشریفات ثبت در روزنامه رسمی کشور منتشر می گردد.
لذا، در شرکت سهامی خاص پس از اتخاذ تصمیم راجع به افزایش سرمایه از طریق انتشار سهام جدید باید مراتب از طریق نشر آگهی در روزنامه کثیرالانتشاری که آگهی های مربوط به شرکت در آن نشر می گردد به اطلاع صاحبان سهام برسد.در این آگهی باید اطلاعات مربوط به مبلغ افزایش سرمایه و مبلغ اسمی سهام جدید و حسب مورد مبلغ اضافه ارزش سهم و تعداد سهامی که هر صاحب سهم به نسبت سهام خود حق تقدم در خرید آن ها را دارد و مهلت پذیره نویسی و نحوه پرداخت ذکر شود در صورتیکه برای سهام جدید شرایط خاصی در نظر گرفته شده باشد چگونگی این شرایط در آگهی قید خواهد شد.(ماده 169)
برای ثبت افزایش سرمایه شرکت سهامی خاص تسلیم اظهارنامه به همراه مدارک ذیل الزامی است:
_صورتجلسه مجمع عمومی فوق العاده که افزایش سرمایه را تصویب نموده یا اجازه آن را به هیات مدیره داده است و در صورت اخیر صورتجلسه هیات مدیره که افزایش سرمایه را مورد تصویب قرار داده است.
_یک نسخه از روزنامه ای که آگهی کذکور در ماده 169 این قانون در آن منتشر شده است.
_اظهارنامه مشعر بر فروش کلیه سهام جدید و در صورتی که سهام جدید امتیازاتی داشته باشد باید شرح امتیازات و موجبات آن در اظهارنامه قید گردد.
_در صورتی که قسمتی از افزایش سرمایه به صورت غیرنقدی باشد باید تمام قسمت غیرنقدی تحویل گردیده و با رعایت ماده 82 این قانون به تصویب مجمع عمومی فوق العاده رسیده باشد.
مجمع عمومی فوق العاده در این مورد با حضور صاحبان سهام شرکت و پذیره نویسان سهام جدید تشکیل شده و یک نسخه از صورتجلسه مجمع عمومی فوق العاده باید به اظهارنامه ضمیمه گردد،اظهارنامه های مذکور باید به امضای کلیه اعضای هیات مدیره برسد.

• افزایش سرمایه در شرکت سهامی عام

در شرکت سهامی عام پس از اتخاذ تصمیم راجع به افزایش سرمایه از طریق انتشار سهام جدید باید آگهی در روزنامه کثیرالانتشاری که آگهی های شرکت در آن منتشر می شود به اطلاع صاحبان سهام برسد و در آن قید شود که:
الف-صاحبان سهام بی نام برای دریافت گواهی نامه حق خرید سهامی که حق تقدم در خرید آن را دارند ظرف مهلت معین که نباید کمتر از 20 روز باشد به مراکزی که از طرف شرکت تعیین و در آگهی قید شده است مراجعه کنند.
ب-برای صاحبان سهام با نام گواهینامه های حق خرید باید توسط پست سفارشی ارسال گردد.
-گواهی نامه حق خرید سهام
گواهی نامه حق خرید سهام باید مشتمل بر نکات ذیل باشد:
1-نام و شماره ثبت و مرکز اصلی شرکت
2-مبلغ سرمایه فعلی و همچنین مبلغ افزایش سرمایه شرکت
3-تعداد و نوع سهامی که دارنده گواهینامه حق خرید آن را دارد با ذکر مبلغ اسمی سهم و حسب مورد مبلغ اضافه ارزش آن
4-نام بانک و مشخصات حساب سپرده ای که وجوه لازم باید در آن پرداخته شود.
5-مهلتی که طی آن دارنده گواهی نامه می تواند از حق خرید مندرج در گواهی نامه استفاده کند.
6-هر گونه شرایط دیگری که برای پذیره نویسی مقرر شده باشد.
لازم به ذکر است گواهی نامه حق خرید سهم باید به همان ترتیبی که برای امضا اوراق سهام شرکت مقرر است به امضا برسد.

• کاهش سرمایه شرکت:

کاهش سرمایه شرکت به دو طریق اختیاری و اجباری انجام می شود.
_کاهش اختیاری
کاهش اختیاری سرمایه ای از طریق کاهش بهای اسمی سهام به نسبت متساوی و رد مبلغ کاهش یافته هر سهم به صاحب آن انجام می گیرد.برای این منظور هیات مدیره باید پیشنهاد خود را 45 روز قبل از تشکیل مجمع عمومی فوق العاده به بازرس یا بازرسان شرکت تسلیم نماید.در گزارش فوق باید توجیهات لازم در خصوص لزوم کاهش سرمایه و نیز امور جاری شرکت از بدو سال مالی در جریان و حساب های سال قبلی منعکس باشد.
_کاهش اجباری:
مجمع عمومی فوق العاده می تواند بنا به پیشنهاد هیات مدیره در مورد کاهش سرمایه شرکت به طور اختیاری اتخاذ تصمیم کند.مشروط بر آن که بر اثر کاهش سرمایه به تساوی حقوق صاحبان سهام لطمه ای وارد نشود و سرمایه شرکت از حداقل مقرر در ماده 5 (شرکت عام پانصد هزار تومان و شرکت خاص صد میلیون ریال) کمتر نگردد.لازم به ذکر است کاهش اختیاری سرمایه از طریق کاهش تعداد یا مبلغ اسمی سهام صورت می گیرد.پیشنهاد هیات مدیره نیز باید 45 روز قبل از جلسه مجمع عمومی فوق العاده تسلیم گردد و توجیه لزوم کاهش سرمایه و وضعیت مالی سال در جریان و حساب های سنوات قبل را منعکس نماید و مجمع پس از دریافت گزارش بازرس مبنی بر ضرورت کاهش سرمایه،اتخاذ تصمیم خواهد نمود و مراتب نیز پس از تصویب توسط هیات مدیره منتشر و برای صاحبان سهام با نام توسط پست سفارشی ارسال گردد.
مندرجات اطلاعیه کاهش سرمایه
بموجب ماده 197 اطلاعیه کاهش سرمایه باید مشتمل بر نکات ذیل باشد:
1-نام و نشانی مرکز اصلی شرکت
2-مبلغ سرمایه شرکت قبل از اتخاذ تصمیم در مورد کاهش سرمایه
3-مبلغی که هر رسهم به آن میزان کاهش می یابد یا بهای اسمی هر سهم پس از کاهش
4-نحوه پرداخت و مهلتی که برای بازپرداخت مبلغ کاهش یافته هر سهم در نظر گرفته شده و محلی که در آن این بازپرداخت انجام می گیرد.

شرکت با مسئولیت محدود،رایج ترین شرکت های بازرگانی در کشور ما می باشد و عمدتاَ بین اعضای یک خانواده یا افراد فامیل و یا دوستان و آشنایان تشکیل می گردد.ثبت شرکت به موجب ماده 94 قانون تجارت،شرکت با مسئولیت محدود شرکتی است که بین دو یا چند نفر برای امور تجارتی تشکیل شده و هر یک از شرکا بدون اینکه سرمایه به سهام و یا قطعات سهام تقسیم شده باشد فقط تا میزان سرمایه خود در شرکت مسئول قروض و تعهدات شرکت می باشد.ضمناَ برای میزان سرمایه شرکت با مسئولیت محدود هیچ حداقل مبلغی تعیین نشده است.

• تشکیل شرکت با مسئولیت محدود

برای تشکیل شرکت با مسئولیت محدود طی مراحل ذیل ضروری است:
1-تنظیم شرکتنامه و امضای آن
2-تادیه و پرداخت کل سرمایه شرکت
3-ثبت شرکت در اداره ثبت شرکت ها
در رابطه با موارد فوق لازم است به توضیحات ذیل توجه شود:
1.1-شرکت نامه در شرکت های با مسئولیت محدود رکن اساسی آن است؛به طوری که عدم تنظیم آن سبب بطلان شرکت است.در شرکت نامه نسبت مشارکت هر شریک و سهم الشرکه هر کدام اعم از نقدی یا غیرنقدی که باید تقویم شده باشد،قید می گردد.
1.2.در شرکت های با مسئولیت محدود برخلاف شرکت های سهامی،کل سرمایه نقدی باید در ابتدا پرداخت شده و سهم الشرکه غیرنقدی نیز تقویم و تسلیم شده باشد،در حالی که در شرکت های سهامی با پرداخت 35 درصد سرمایه نقدی و تعهد بقیه آن می توان اقدام به تاسیس شرکت نمود.به موجب ماده 100 قانون تجارت چنانچه شرکت با مسئولیت محدود نسبت به تادیه کل سرمایه نقدی و غیرنقدی اقدام ننماید باطل و از درجه اعتبار ساقط است.البته باید توجه داشت که شرکت حتی در صورتی که به موجب عدم اجرای این امر باطل گردد،در مقابل اشخاص ثالث و مطالبات آن ها حق استناد به این بطلان را ندارد.
1.3 پس از طی مراحل فوق شرکت باید در اداره ثبت شرکت ها ثبت شود.اسم شرکت نباید متضمن نام هیچ یک از شرکا باشد و همانند شرکت های سهامی،الزاماَ باید نامی غیر از شرکا داشته باشد و حتی نام آن نباید به صورتی باشد که اشخاص ثالث اعتبار شرکت را منوط یا مرتبط با اعتبار یکی از شرکا تلقی کنند و اگر جز این باشد شریکی که نام او در شرکت قید شده در مقابل اشخاص ثالث حکم شریک ضامن در شرکت تضامنی را خواهد داشت.
به طور کلی در انتخاب نام شرکت رعایت دو نکته ذیل ضروری است:
1.3.1 عبارت «با مسئولیت محدود» باید در انتهای نام شرکت اضافه شود.
1.3.2 نام شرکت نباید متضمن نام هیچ یک از شرکا نباشد.

• سهم الشرکه و خصوصیات سهم الشرکه در شرکت با مسئولیت محدود

تعریف سهم الشرکه
آورده نقدی یا غیر نقدی هر شریک را در شرکت های با مسئولیت محدود سهم الشرکه می نامند.در واقع سهمی که هر شریک در سرمایه شرکت دارد،سهم الشرکه نامیده می شود.سهم الشرکه ممکن است نقدی یا غیرنقدی باشد،ولی در هر حال باید تمام آن پرداخت شود.
در ماده 98 قانون تجارت آمده است که شرکا نسبت به قیمتی که در حین تشکیل شرکت برای سهم الشرکه های غیرنقدی معین شده،در مقابل اشخاص ثالث مسئولیت تضامنی دارند.این امر به این خاطر است که اگر شرکا سهم الشرکه شریکی را بیش از میزان نقدی قلمداد نمایند نه تنها شریکی که سهم الشرکه غیرنقدی او زیادتر از ارزش واقعی تقویم شده در رمقابل ذی نفع مسئول است،بلکه معامله کنندگان با شرکت می توانند نسبت به تفاوت مطالبات خود( در صورتی که دارایی شرکت کفاف پرداخت بدهی های آن را ندهد) به هر یک از شرکا که بخواهند مراجعه نمایند و شرکا به موجب قانون در این خصوص در قبال اشخاص ثالث مسئولیت تضامنی دارند.
خصوصیات سهم الشرکه

• سهم الشرکه را نمی توان به صورت اوراق تجارتی قابل انتقال با نام یا بی نام و غیره درآورد.
• سهم الشرکه را نمی توان به غیرمنتقل نمود،مگر با رضایت عده ای از شرکا که لااقل سه چهارم سرمایه متعلق به آن ها بوده و اکثریت عددی نیز داشته باشند.
• انتقال سهم الشرکه فقط از طریق سند رسمی(ثبت در اداره ثبت شرکت ها) صورت می گیرد،به خلاف شرکت سهامی که انتقال سهام بی نام با تحویل اوراق سهام و در سهام با نام با ثبت در دفتر شرکت به عمل می آید.
• مدیران شرکت با مسئولیت محدود

شرکت با مسئولیت محدود به وسیله اشخاصی که "مدیر"نامیده می شوند اداره خواهد شد و در این رابطه،نکات ذیل باید مورد توجه قرار گیرد:
1-اداره کنندگان ممکن است یک یا چند نفر باشند.
2-مدیر یا مدیران ممکن است از بین شرکا یا از خارج انتخاب شوند،برخلاف شرکت سهامی که مدیران فقط باید از بین شرکا انتخاب شوند.
3-مانند شرکت سهامی،مدیران ممکن است موظف باشند؛یعنی حقوق بگیرند یا به طور رایگان شرکت را اداره نمایند.
4-برخلاف شرکت سهامی که مدت خدمت مدیران بیش از دو سال نیست،مدت خدمت مدیران در شرکت با مسئولیت محدود،ممکن است محدود یا نامحدود باشد.
5-مدیران شرکت کلیه اختیارات لازمه را برای نمایندگی و اداره شرکت خواهند داشت،مگر آنکه در اساسنامه غیر از آن مقدور شده باشد.هر قراردادی راجع به محدودیت اختیارات مدیران که در اساسنامه بدان تصریح نشده باشد در مقابل اشخاص ثالث باطل و کان لم یکن خواهد بود.

موضوع شرکت دارای دو مفهوم متفاوت است. از نظر حقوق شرکت های تجاری،موضوع شرکت به آن فعالیتی گفته می شود که شرکت برای انجام دادن آن تشکیل می شود. ثبت شرکت این فعالیت معمولاَ در اساسنامه معین می شود،اما در شرکتنامه نیز باید معین شود والا قرارداد بدون موضوع تلقی خواهد شد.تعیین موضوع شرکت،در موجودیت آن تاثیری اساسی دارد.هر گاه شرکت فعالیتی غیر مشروع را دنبال کند،باطل است و هر ذی نفعی می تواند بطلان شرکت را تقاضا نماید.مفهوم دیگر موضوع شرکت،فعالیت شرکت است که ممکن است صور گوناگون به خود بگیرد:بهره برداری از مواد اولیه،نفت و سوخت های منشعب از آن،مواد معدنی و فلزات،مواد شیمیایی و دارویی تا کاغذ و مقواسازی،فعالیت در زمینه امور الکترونیکی و کامپیوتری،بیمه،بانکداری و غیره

موضوع شرکت در تعیین حقوق و تعهدات آن موثر است،چه علی الاصول معاملاتی که خارج از موضوع شرکت باشد،شرکت را متعهد نمی کند.اختیارات مدیران شرکت نیز در چهارچوب موضوع شرکت قرار دارد.بر این اساس،هیات مدیره و مدیران اجرایی شرکت نمی توانند سرمایه شرکت را در فعالیت های غیر موضوعه بکار ببرند و یا در تصمیمات و اقدامات خود از حدود موضوع شرکت تجاوز کنند،در صورت تجاوز محل آن ها اثر قانونی ندارد و در صورت افراط و تفریط کلیه مدیران متضامناَ مسئول می باشند.
همه ی انواع شرکتها می توانند موضوع فعالیت خودشان را تغییر دهند.بنابراین،چنانچه در اساسنامه ،موضوع شرکت به درستی شامل فعالیت آن نگردد شرکت ها می توانند موضوع خود را تغییر دهند و یا به موضوع قبلی شرکت موضوعاتی را الحاق کنند.

• در رابطه با تغییر موضوع شرکت،توجه به نکات ذیل حائز اهمیت است:

1-تغییرات در خصوص موضوع فعالیت در کلیه شرکت ها طبق مصوبه مجمع عمومی فوق العاده امکان پذیر است.
2-در صورتی که مجمع با حضور اکثریت سهامداران تشکیل شده باشد رعایت تشریفات دعوت وفق اساسنامه شرکت و مواد لایحه اصلاحی قانون تجارت ماده 99 الزامی است.
3-چنانچه موضوع الحاق شده نیاز به اخذ مجوز از مراجع ذیصلاح مربوطه داشته باشد،لازم است که قبل از اقدام به ثبت صورتجلسه الحاق به موضوع،مجوزهای لازم اخذ گردد. (شایان ذکر است،در مقالات پیشین، به موضوعاتی که جهت ثبت شرکت نیاز به اخذ مجوز دارند پرداخته ایم. متقاضیان گرامی، برای یادآوری و مطالعه ی بیشتر می توانند به سایر مقالات ما در سایت مراجعه فرمایند.)
4-چنانچه موضوع جدید نیازمند مجوز است،باید شماره مجوز در موضوع درج شود.
5-موضوعی که انتخاب می شود باید مشروع و قانونی باشد.از برخی از فعالیت هایی که به موجب تصریح در قوانین جاری کشور توسط اشخاص منع شده اند ،می توان به موارد ذیل اشاره نمود:

• خرید و فروش اشیاء عتیقه و میراث فرهنگی و هنری
• ممنوعیت به کارگیری تجهیزات ماهواره ای
• ممنوعیت خرید و فروش و نگهداری مواد مخدر
• ساخت و نگهداری سلاح و مهمات جنگی
• ترویج و آموزش علوم غیر اسلامی و غیر دینی
• شراکت و سرمایه گذاری در قمار و معاملات ربوی و غیر قانونی
• اخذ کمک وجوه برای زلزله زدگان و بلایای طبیعی و حوادث غیر متقرقبه توسط اشخاص حقوقی ممنوع می باشد.
• ساخت،خرید،فروش و حمل مشروبات الکلی
• و سایر موارد که منع قانونی و شرعی دارد.

6-در تنظیم الحاق به موضوع یا تغییر موضوع شرکت تدوین موضوعات بازرگانی که جز لاینفک فعالیت هر شرکت می باشد حائز اهمیت است.
7-موضوع فعالیت شرکت های تعاونی به صورت تک موضوعی می باشد.
8-با توجه به قالب شرکت،اعم از سهامی خاص یا با مسئولیت محدود،مراحل تغییر موضوع شرکت متفاوت است.
9-چنانچه موضوع شرکت کلاَ تغییر یابد یا مواردی در آن اصلاح گردد یا مواردی به آن الحاق گردد،می بایست بطور کامل در صورتجلسه نوشته شود.
10-صورتجلسه در چند نسخه تنظیم و کلیه صفحات به امضاء هیات رییسه جلسه برسد و یک نسخه آن تحویل اداره ثبت شرکت ها شود
11- در صورتی که مجمع با حضور اکثریت سهامداران تشکیل شده اصل روزنامه حاوی آگهی دعوت به همراه صورتجلسه تحویل اداره ثبت شرکت ها شود.
12-نام سهامداران حاضر در مجمع و تعداد سهام آن ها در یک لیست نوشته و به امضاء آن ها برسد و هیات رئیسه مجمع صحت آن را تایید و به همراه صورتجلسه تحویل اداره ثبت شرکت ها شود.
13-صورتجلسه حداکثر ظرف یک ماه از تاریخ تشکیل جلسه تحویل اداره ثبت شرکت ها شود.
در انتها،لازم به ذکر است هر گاه موضوعی که شرکت برای آن ایجاد شده است،منتفی گردد،شرکت خاتمه پیدا خواهد کرد مانند زمانی که فعالیت شرکت غیر قانونی اعلام می شود.

• تعریف کارت بازرگانی

مطابق قوانین گمرکی کشور،کارت بازرگانی مجوزی است که دارنده ی آن، ثبت شرکت اعم از شخص حقیقی و حقوقی می تواند با داشتن آن،اقدام به تجارت در عرصه واردات و صادرات کالا کند.در ایران تنها بازرگانانی می توانند در واردات و صادرات فعالیت نمایند که دارای کارت بازرگانی باشند.
این کارت توسط شعب اتاق بازرگانی و صنایع و معادن ایران در تهران یا شهرستان ها به نام متقاضیانی که واجد شرایط باشند صادر می گردد.

-

• کاربردهای کارت بازرگانی

_واردات از مناطق آزاد
_صادرات کلیه کالاهای مجاز بازرگانی
_صدور ویزای تجاری
_صدور گواهی مبدا
_عضویت در اتاق بازرگانی
_ارتباط با تجار خارجی
_مبادله اطلاعات تجاری در سطح جهان
_شرکت در نمایشگاه های ملی و بین المللی داخلی و خارجی
_مبادرت به امر صادرات و واردات کالا بصورت تجاری
_مبادرت به حق العمل کاری در گمرک
_ثبت سفارش و ترخیص کالا

• انواع کارت بازرگانی:

1-کارت بازرگانی تجاری:
بر اساس تعریف گمرک،کارت بازرگانی مجوزی است که دارنده آن چه شخصی حقیقی باشد چه شخصی حقوقی،می تواند با داشتن آن اقدام به تجارت در عرصه واردات و صادرات کالا کند.این تجارت از ثبت سفارش و ترخیص کالا تا واردات از مناطق آزاد،حق العمل کاری در گمرک و صادرات کالاهای مجاز را در بردارد.
2-کارت بازرگانی خدماتی:
کارت بازرگانی خدماتی،برای اشخاص حقوقی که مجوز سرمایه گذاری با زمینه فعالیت خدماتی دارند صادر می شود.پر واضح است دارندگان این کارت تنها در زمینه ی فعالیت خود می توانند کالا وارد نمایند.
3-کارت بازرگانی موردی:
این کارت،تنها برای اشخاص حقیقی و حقوقی که برای یک بار خواهان ترخیص کالاهای خود باشند صادر می گردد.
4-کارت بازرگانی تولیدی/صنعتی:
این نوع کارت،برای اشخاص حقوقی که دارای مجوز سرمایه گذاری با زمینه فعالیت تولیدی هستند صادر می شود.دارندگان این کارت می توانند فقط تجهیزات کارگاهی و مواد اولیه مورد نیاز تولید خود را وارد نموده و پس از تولید صادر نمایند.

• صدور کارت بازرگانی

صدور کارت بازرگانی موکول به آنست که بازرگانان موسسه و یا شرکت خود را در دفتر ثبت تجارتی ثبت کرده باشند.بازرگانانی که تقاضای صدور کارت بازرگانی می نمایند باید طبق فرم های چاپ شده از طرف اتاق بازرگانی اطلاعات مربوط به تجارت خود را به اتاق بازرگانی بدهند و از طرف دو نفر از اعضای اتاق بازرگانی معرفی شوند.صدور کارت بازرگانی برای بازرگانان و شرکت های خارجی منوط به معامله متقابله است،یعنی در صورتی به بازرگانان خارجی کارت بازرگانی داده می شود که کشور آن ها نیز به بازرگانان ایرانی اجازه فعالیت بازرگانی بدهد.

• شرایط صدور کارت بازرگانی به شرح ذیل می باشد:

کارت بازرگانی به هر 2 صورت حقیقی و حقوقی قابل اخذ می باشد.
به موجب آیین نامه ی مربوط به صدور کارت بازرگانی،شرایط دریافت کارت بازرگانی عبارتست از:
الف)اشخاص حقیقی:
1-داشتن حداقل 24 سال تمام
2-داشتن محل کسب
3-داشتن حداقل سه سال سابقه کار در امور بازرگانی یا داشتن مدارک تحصیلی در رشته تجارت با ارائه مدرک مثبته که به گواهی اتاق بازرگانی و صنایع و معادن ایران رسیده باشد.
4-آشنایی به ضوابط و مقررات گمرکی،پولی،مالی و اداری کشور و مقررات تجارت خارجی
5-داشتن صلاحیت مالی،اخلاقی و اجتماعی با تایید یکی از بانک های طرف معامله و ارائه برگ عدم سوء پیشینه
6-دارا بودن سرمایه مناسب با رشته فعالیت و یا داشتن سرمایه و اعتبار بانکی
7-داشتن دفاتر پلمپ شده و ارائه اظهارنامه ثبتی
8-سپردن تعهد در مورد تبعیت از سیاست کلی وزارت بازرگانی و رعایت کامل ضوابطی که در مواقع خاص از طرف دولت و یا وزارت بازرگانی از لحاظ تعیین خط مشی سیاست بازرگانی و ممنوعیت ورود و صدور کالا اعلام گردد.
9-سپردن تعهد مبنی بر استفاده سالم امور تجاری از کارت بازرگانی
شرایط اخذ کارت بازرگانی برای اشخاص حقیقی غیر ایرانی عبارت است از:
1-داشتن کلیه شرایط مقرر فوق الذکر به استثنای برگ پایان خدمت نظام وظیفه یا برگ معافیت
2-داشتن پروانه کار و اقامت معتبر
3-عمل متقابل کشور متبوع آن ها در مورد ایرانیان مقیم آن کشور(در موارد خاص که صدور کارت بازرگانی بدون توجه به عمل متقابل کشور متبوع متقاضی به تشخیص وزارت بازرگانی ضرورت داشته باشد،وزارت مذکور می تواند مجاز بودن صدور کارت بازرگانی برای این قبیل متقاضیان را بدون رعایت شرط عمل متقابل به اتاق بازرگانی و صنایع و معادن ایران اعلام نماید).
*مطابق ماده 7 آیین نامه مذکور،اشخاص ذیل نمی توانند کارت بازرگانی دریافت نمایند.
الف-اشخاصی که به علت ارتکاب به جنحه جنایت به موجب حکم قطعی از مراجع قضایی از تمام و یا پاره ای از حقوق اجتماعی محروم گردیده اند.
ب-ورشکستان به تقصیر و تقلب و همچنین ورشکستگان در حال موقت که امور آن تصفیه نشده باشد.
ج-افرادی که مشهور به فساد اخلاق و سوءاستفاده باشد.
تذکر:در صورت تخلف هر یک از شرایط فوق و ارائه اسناد خلاف واقع،کارت بازرگانی دارنده آن ابطال و مراتب به سازمان های ذیربط اعلام خواهد شد.
ب)اشخاص حقوقی
اشخاص حقوقی و موسسات تولیدی که در ایران به ثبت رسیده اند،با رعایت شرایط ذیل می توانند تقاضای کارت بازرگانی از وزارت بازرگانی در تهران و ادارات کل بازرگانی در شهرستان ها بنمایند.
1-شرکت های متقاضی کارت بازرگانی باید شرایط ذکر شده در فوق را داشته باشند.
تبصره1-ارائه پروانه کار و اقامت معتبر از مراجع ذیصلاح برای اتباع خارجی
تبصره 2-تایید صلاحیت مدیران خارجی از طریق سفارتخانه کشور متبوعشان
تبصره 3-در صورتی برای مدیران عامل شرکت های خارجی که در ایران به ثبت رسیده اند کارت بازرگانی صادر می شود که متقابلاَ کشور متبوع آنان این حق را برای ایرانیان محفوظ بدارد.

• مدارک مورد نیاز صدور کارت بازرگانی برای اشخاص حقیقی:

1-یک برگ اصل اظهارنامه ثبت نام در دفاتر بازرگانی که به گواهی اداره ثبت شرکت ها رسیده باشد(با امضای متقاضی کارت بازرگانی و اصل گواهی پلمپ دفاتر،از اداره ثبت شرکت ها)
2-اصل گواهی عدم سوء پیشینه که از زمان صدور آن 6 ماه بیشتر نگذشته باشد.
3-دو صفحه فرم کارت بازرگانی و عضویت چاپ شده(تکمیلی از وب سایت به همراه مهر و امضاء متقاضی و گواهی امضاء توسط دفتر اسناد رسمی)
4-اصل مفاصاحساب مالیاتی موضوع 186 ماده ی قانون مالیات های مستقیم مبنی بر بلا مانع بودن صدور کارت بازرگانی.
5-اصل کارت ملی جهت برابر با اصل نمودن و یک سری کپی کامل از پشت و روی آن
6-سه قطعه عکس شش در چهار،جدید،تمام رخ ،ساده
7-ارائه اصل و کپی مدرک تحصیلی معتبر(حداقل دیپلم)
تبصره:دارندگان پروانه ی بهره برداری صنعتی،کشاورزی،معدنی،خدمات فنی مهندسی و خدمات فناوری،
اطلاعات و ارتباطات(ICT) از مراجع ذیربط مشروط به انقضای دو سال از تاریخ صدور پروانه،از ارائه ی مدرک فوق معاف می باشند.
8-اصل کارت پایان خدمت یا معافیت دائم برای آقایان جهت برابر با اصل شدن و یک سری کپی از پشت و روی آن.
-متولدین سال های 1337 و قبل از آن با مدارک فوق دیپلم و کمتر از آن با ارائه ی کپی مدرک تحصیلی نیاز به کارت پایان خدمت ندارند.
-متولدین سال های 1334 و قبل از آن با ارائه کپی مدرک لیسانس نیاز به کارت پایان خدمت ندارند.
-متولدین سال های 1328 و قبل از آن با ارائه ی کپی مدرک دکترا نیاز به کارت پایان خدمت ندارند.
9-داشتن حداقل سن 23 سال تمام.
10-اصل گواهی بانک مبنی بر تایید حساب جاری و حسن اعتبار بانکی به نام متقاضی فقط روی فرم الف قابل قبول است(با مهر امضای رئیس شعبه)ضمناَ حساب های جاری شتاب مربوط به شهرستان ها در صورتیکه روی فرم (الف)تایید شده باشد قابل قبول است.
-ارائه ی دسته چک حساب جاری مربوطه در زمان تشکیل پرونده جهت روئت الزامی می باشد.
11-ارائه یکی از مدارک ذیل:
الف-اصل و کپی سند مالکیت شش دانگ به نام متقاضی ،به آدرس دفتر کار(آدرس اظهارنامه)
ب-اصل و کپی اجاره نامه محضری معتبر به نام متقاضی،برای محل کار و به آدرس دفتر کار(آدرس اظهارنامه)
ج-اصل و کپی سند مالکیت به نام غیر و اصل و کپی اجاره نامه عادی به نام متقاضی،برای محل کار و به آدرس دفتر کار(آدرس اظهارنامه)با امضای دوشاهد ذیل آن
12-ارائه ی اصل و کپی مدرک تولیدی معتبر از یکی از وازارتخانه های تولیدی برای واحدهای تولیدی الزامیست.(صنوف تولیدی دارای پروانه ی کسب مشمول این بند نمی گردند.)
13-ارائه کد اقتصادی جدید(اصل و کپی)و یا ارائه تاییدیه ی پیش ثبت نام در سایت Tax.gov.irو تعهد مبنی بر ارائه کد اقتصادی جدید پس از صدور

• مدارک اولیه مورد نیاز جهت صدور کارت بازرگانی حقوقی

1-اصل اظهارنامه ثبت نام در دفاتر بازرگانی و اصل گواهی پلمپ دفاتر از ادره ثبت شرکت ها
2-اصل مفاصاحساب مالیاتی موضوع ماده 186 قانون مالیات های مستقیم مبنی بر بلامانع بودن صدور کارت بازرگانی -با معرفی اتاق-
3-اصل گواهی عدم سوء پیشینه که از زمان صدور آن 6 ماه نگذشته باشد.-با معرفی اتاق-
4-خرید تمبر بمبلغ 100.000 ریال بحساب دارائی واحد صدور قبض که فرم توسط اتاق ارائه می شود.
5-کد اقتصادی
6-گواهی گمرک اعمال ماده 7 عدم مبادرت به قاچاق-با معرفی اتاق-
7-شرکت های سهامی خاص:ارائه کپی و اصل اظهارنامه ثبت شرکت های سهامی خاص یا عام ؛شرکت های با مسئولیت محدود:ارائه کپی و اصل تقاضانامه ثبت شرکت های داخلی و شرکتنامه رسمی
8-کپی و اصل اساسنامه شرکت
9-کپی و اصل روزنامه رسمی در مورد تاسیس و کلیه تغییرات شرکت که در موضوع شرکت صادرات و واردات قید شده باشد.
10-اصل و فتوکپی از تمام صفحات شناسنامه(حداقل سن 23 سال تمام)
11اصل و فتوکپی کارت ملی عکسدار
12-اصل و فتوکپی مدرک تحصیلی-حداقل مدرک تحصیلی دیپلم می باشد-
13-شناسه ملی شرکت
14-شش قطعه عکس شش در چهار(جدید،تمام رخ،پشت نویسی شده)
15-اصل و فتوکپی سند مالکیت ششدانگ و در صورت اجاره بودن محل،اجاره نامه کد دار بنام شرکت و در سربرگ شورای اصناف و پرینت کد رهگیری منطبق با بند 1-1-4دستورالعمل صدور و تمدید کارت بازرگانی متناسب با رشته فعالیت و کسب و کار تجاری باشد.
16-ارائه قبض فیش های پرداختی بنام اتاق های بازرگانی نزد بانک ملی
17-اصل وکالتنامه رسمی در صورت داشتن وکیل

• مدت اعتبار کارت بازرگانی

مدت اعتبار کارت بازرگانی حسب درخواست متقاضیان از یک تا پنج سال بوده که در صورت تایید توسط وزارت بازرگانی معتبر می باشد.

یک شرکت پس از ثبت، می تواند تغییراتی را در مواردی از اساسنامه و یا هر آنچه مربوط به شرکت است ایجاد کند. ثبت تغییرات شرکت نیز مانند ثبت خود شرکت الزامی است. گرفتن کارت بازرگانی فوری منظور از تغییرات و تصمیمات شرکت ها، تمامی تغییرات و تصمیمات شرکت است که طی مجمع عمومی عادی یا مجمع عمومی فوق العاده یا در جلسات هیأت مدیره بنا به ضرورت هایی صورت می گیرد.

به موجب ماده ی 200 قانون تجارت، ثبت تغییرات ذیل در شرکت ها الزامی است:

الف- تغییر اساسنامه
ب- تمدید مدت شرکت، زاید بر مدت مقرر
ح- انحلال شرکت، حتی در مواردی که انحلال به واسطه ی انقضای مدت شرکت صورت گیرد.
د -تعیین کیفیت تفریغ حساب یا تبدیل شرکا یا خروج بعضی از آن ها از شرکت.
ه -تغییر اسم شرکت
و- در هر تقسیم راجع به مورد معین ماده ی 58 قانون تجارت در ماده ی 58 قانون تجارت در ماده ی نهم نظامنامه ی قانون تجارت،علاوه بر موارد بالا،تغییر مدیر یا مدیران شرکت هم افزوده شده است.

ثبت تغییرات شرکت ها مستلزم تنظیم و ارایه صورتجلسه متناسب با موضوع تغییرات و ارایه آن به مرجع ثبتی است. اداره ی کل شرکتها در صورت صحت صورتجلسه و رعایت کردن کلیه اصول و قواعد قانونی آن و مطابقت موارد آن با پرونده ی اصلی، آگهی تغییرات ثبتی را صادر نموده که در روزنامه رسمی و محلی اطلاع رسانی شود.

نحوه ی اعمال تغییرات شرکت

تغییرات شرکت به سه حالت تنظیم می شود:
1. مجمع عمومی عادی.
2. مجمع عمومی فوق العاده.
3. هیأت مدیره.
در ذیل به طور مختصر به وظایف هر یک از آن ها می پردازیم.

• وظایف مجمع عمومی عادی

وظایف مجمع عمومی عادی به قرار ذیل است:
1- تعیین خط مشی شرکت و رسیدگی و اتخاذ تصمیم راجع به کلیه امور شرکت (غیر از آنچه که در صلاحیت مجمع عمومی موسس یا فوق العاده است).
2- رسیدگی به ترازنامه و حساب سود و زیان سال مالی قبل و صورت دارایی و مطالبات و دیون شرکت و صورتحساب دوره عملکرد و سالانه شرکت.رسیدگی مزبور پس از استماع گزارش مدیران و بازرس یا بازرسان خواهد بود.
3- انتخاب مدیران و بازرس یا بازرسان
4- تصویب ترازنامه و دستور تقسیم سود بین صاحبان سهام
5- تعیین روزنامه کثیرالانتشاری که آگهی ها و اطلاعیه های شرکت تا مجمع عمومی عادی سال بعد در آن انتشار خواهد یافت.

• وظایف مجمع عمومی فوق العاده

1- تغییر در مواد اساسنامه (نظیر تغییر در نام شرکت؛ تغییر در موضوع شرکت ؛ تغییر محل شرکت)
2- افزایش یا کاهش سرمایه
3- تغییر در عده مدیران و مدت خدمت آن ها و تعیین بازرسان
4- اجازه صدور اوراق قرضه
5- ایجاد سهام ممتازه
6- انحلال شرکت

• وظایف مجمع هیئت مدیره

1- تعیین سمت های مختلف راس شرکت مانند رئیس، نائب رئیس و مدیرعامل
2- بررسی و اخذ تصمیمات لازم درباره درآمد ها و بدهی های شرکت
3- تصمیم گیری درباره معاملات و قراردادهای شرکت
4- انتخاب مدیران بخش های داخلی

مدارک لازم جهت ثبت تغییرات شرکت

1. کپی برابر اصل مدارک شناسایی تمام شرکای جدید.
2. اصل مدارک شناسایی افرادی که خارج می شوند و حضور اشخاص خروجی در دفاتر اداره ثبت شرکتها جهت امضاء.
3. لیست شرکا با میزان سهامشان.
4. کپی روزنامه آخرین تغییرات شرکت و هیأت مدیره.
5. کپی اساسنامه شرکت.
6. حضور تمامی شرکا و مدیر در صورت انحلال شرکت.

مراحل ثبت تغییرات شرکت

به طور کلی، شرکت ها برای ثبت تغییرات می بایست اقدامات ذیل را انجام دهند.
_تنظیم صورتجلسه و امضا ذیل تمام اوراق توسط شرکا
_مراجعه به سامانه ی اداره ی ثبت شرکت ها به نشانی http://irsherkat.ssaa.ir
_بارگذاری مدارک و درج اطلاعات خواسته شده در سامانه ی فوق
_ ارسال مدارک از طریق پست به اداره ثبت شرکتها
_مراجعه به اداره ثبت شرکت ها و پرداخت هزینه های قانونی مقرر جهت اخذ آگهی تغییرات
_ پرداخت هزینه روزنامه رسمی
_صدور آگهی

در ذیل به مراحل ثبت چند نمونه از متداول ترین تغییرات شرکت می پردازیم.

تغییر نام شرکت

مراحل ثبت تغییر نام شرکت های سهامی خاص و مسئولیت محدود را بررسی می کنیم:

مراحل ثبت تغییر نام شرکت سهامی خاص

_ تشکیل مجمع عمومی فوق العاده.
_ تنظیم صورتجلسه و امضای هیأت رئیسه.
_ انجام تشریفات دعوت مطابق اساسنامه شرکت و قانون تجارت.
_ تحویل اصل صورتجلسه و لیست سهامداران حاضر در جلسه که به امضای آنها رسیده به اداره ثبت شرکتها.
_ پرداخت حق الثبت جهت تغییر نام و تحویل فیش به اداره ثبت شرکتها.
_ تحویل اصل روزنامه حاوی آگهی دعوت و مجوز اخذ شده به اداره ثبت شرکتها.
_ تأیید نام انتخابی توسط مسؤل تعیین نام اداره ثبت شرکتها بعد از تحویل مدارک.

مراحل تغییر نام شرکت با مسؤلیت محدود

_ تشکیل مجمع عمومی فوق العاده.
_ تنظیم صورتجلسه و امضای کلیه شرکا با قید نمودن میزان سهام خود در شرکت.
_ انتخاب و عنوان نمودن نام اعضای هیأت نظار در صورت جلسه در صورتی که تعداد شرکا بیش از دوازده نفر باشد.
_ امضای صورتجلسه توسط هیأت نظار.
_ مراجعه ی یکی از شرکا یا وکیل شرکت به واحد تعیین نام اداره بعد از یک ماه.
_ ثبت آگهی بعد از تعیین نام و اخذ موافقت مسؤل مربوطه.

مراحل تغییر آدرس شرکت

مراحل تغییر آدرس شرکت های سهامی و مسئولیت محدود را بررسی می کنیم:

مراحل تغییر آدرس شرکت با مسوولیت محدود

در تغییر آدرس شرکت با مسوولیت محدود،مجمع عمومی فوق العاده جلسه ای را تشکیل داده و صورتجلسه ی مربوط به موضوع را تنظیم می نماید که کلیه ی اعضای شرکت ( شرکا) با قید کردن مقدار سهام خود باید آن را به امضاء برسانند.

در صورتی که تعداد شرکا زیاد باشد مطابق با ماده 109 قانون تجارت، هیأت نظار انتخاب شده و اسامی اعضای هیأت نظارت در صورتجلسه تنظیمی درج می گردد و آنها باید صورتجلسه را امضا کنند. این صورتجلسه باید حداکثر یکماه بعد از تاریخی که مجمع تشکیل شده به وسیله اعضای شرکت یا وکیل رسمی آن به اداره ثبت شرکتها تحویل داده شود و ثبت گردد.

هر زمان اختیار تغییر محل شرکت در اساسنامه ی آن به هیأت مدیره داده شده بود، هیأت مدیره باید صورتجلسه ای در رابطه با ثبت تغییر محل تنظیم نمایند و اگر تغییر محل از یک شهرستان به شهرستان دیگر صورت بگیرد پرونده شرکت مربوطه مطابق با درخواست هیأت مدیره و تنظیم و تصویب صورتجلسه به شهرستان مربوطه ارسال می شود.

مراحل تغییر آدرس شرکت سهامی

- تشکیل جلسه مجمع عمومی فوق العاده و تنظیم صورت جلسه که به امضای هیات رئیسه رسیده باشد.
- رعایت تشریفات دعوت بر اساس قانون تجارت و اساسنامه شرکت.قابل ذکر است هر گاه اختیار تغییر محل شرکت در اساسنامه به هیات مدیره شرکت تفویض شده باشد،هیات مدیره با تنظیم صورت جلسه نسبت به ثبت تغییر محل شرکت اقدام می کند.چنانچه تغییر محل شرکت از یک شهرستان به شهرستان دیگر باشد،باید پرونده شرکت به شهرستان مربوطه با درخواست هیات مدیره با تصویب و تنظیم صورت جلسه ارسال شود.

تغییر موضوع شرکت

مراحل تغییر موضوع شرکت های سهامی خاص و مسئولیت محدود را بررسی می کنیم:

مراحل تغییر موضوع شرکت سهامی خاص

_ تشکیل مجمع عمومی فوق العاده.
_ تنظیم یک صورتجلسه و امضای آن به وسیله اعضای هیأت رئیسه.
_دریافت مجوز در صورت نیاز و با توجه به تشخیص کارشناس.
_ تهیه ی لیست سهامداران که در جلسه حضور داشتند و امضای آنها.
_ تحویل اصل صورتجلسه، لیست سهامداران حاضر در جلسه، اصل روزنامه آگهی دعوت و مجوز اخذ شده به اداره ثبت شرکتها.

مراحل تغییر موضوع شرکت با مسولیت محدود

_ تشکیل مجمع عمومی فوق العاده.
_ تنظیم صورتجلسه و امضای آن توسط شرکا همگی با قید کردن میزان سهامشان در شرکت.
_ مراجعه به اداره ثبت شرکتها در صورت نیاز به اخذ مجوز از مراجع در رابطه با موضوع شرکت.
_تحویل استعلام مربوط به مرجع ذی صلاح.
_ دریافت پاسخ استعلام در مهلت مقرر.
_ تحویل پاسخ استعلام و صورتجلسه به اداره ثبت.
_ امضای دفاتر ثبت بعد از تحویل مدارک توسط متقاضی.

نقل و انتقال شرکت

_ حضور در جلسه و امضای صورتجلسه.
_ عدم نیاز به گواهی مالیات در مورد شرکتهای با مسؤلیت محدود ( اگر نقل و انتقال سهم بین خودشان صورت گیرد)
_ گواهی نتقل و انتقال ( گرفتن مفاصا) از اداره دارایی در صورت تغییرات نقل و انتقال در شرکت سهامی.
_ پرداخت مالیات 4 درصد نقل و انتقال در مورد سهام با نام و بی نام.
_ عدم ثبت آگهی در مورد ثبت تغییرات شرکت نقل و انتقال سهام در صورت نداشتن گواهی مالیاتی.

مراحل ثبت کاهش سرمایه شرکت

_امضا صورتجلسه مجمع عمومی فوق العاده توسط تمامی شرکا
_امضا لیست شرکا و سهم الشرکه آنها توسط خودشان
_ارائه برگ نمایندگی در صورتی که متقاضی شخصی حقوقی باشد
_حضور اکثر شرکا در جلسه
_دریافت مجوزهای لازم از مراجع مربوطه

نکته های مهم درباره ثبت تغییرات شرکت ها

بر اساس دستورالعمل های جدید جهت ثبت و تغییرات شرکت ها:

• طبق بخشنامه ی 90/10/19-189751/90 ارائه ی گواهی عدم سوپیشینه ی کیفری برای مدیران(مدیر عامل و اعضای هیئت مدیره)و بازرسین شرکت های تجاری در مرحله ی تاسیس ضروری و به هنگام تغییرات،اظهار و تایید عدم سوپیشینه ی کیفری مدیران و بازرسین در ذیل صورتجلسه ی مجامع عمومی و عادی (سالیانه و یا فوق العاده)کفایت می نماید.
• طبق بخشنامه ی 90/3/2-39852/90 برای تاسیس و تغییرات نهادهای پولی و اعتباری از قبیل بانک ها،موسسات اعتباری،تعاونی های اعتباری،صندوق های قرض الحسنه،صرافی ها و شرکت های واسپاری(لیزینگ)نیاز به اخذ مجوز از بانک مرکزی می باشد.
• طبق بخشنامه ی 91/7/2- 120266/91 ایجاد و تغییرات نهادهای پولی و اعتباری برای تاسیس و تغییرات نیازمند اخذ مجوز از بانک مرکزی می باشند.
• طبق بخشنامه ی 90/10/26-192938 /90 موسساتی که بدون مجوز از بانک مرکزی فعالیت داشته اند، برای تغییرات و انحلال آن ها نیازی به اخذ مجوز نمی باشد اما موسساتی که برای تاسیس اقدام به اخذ مجوز از بانک نموده اند کماکان با مجوز از بانک یادشده به عمل خواهد آمد.